شاید چنین به نظر رسد که در عالم اسلام و فرهنگ و اندیشه دینی، «رمز» به عنوان یک اصطلاح، اختصاصا مربوط به قلمرو عرفان و تصوف و صرفا دارای جنبههای دینی و عرفانی است. اما در همان مراحل اولیه شکلگیری فلسفه در جهان اسلام، فلاسفه اسلامی به «رمز»توجه کردند و در سیر تکاملی خود، بنیادهای فلسفی خاصی پیدا کرد. اگر به این مبانی و بنیادها، به طور مستقل و منسجم پرداخته شود، میتوان به یک رمزشناسی انتولوژیک با وجوه خاص هرمنوتیکی در فلسفه اسلامی دست یافت، زیرا دیدگاههای متفکران بزرگی چون ابنسینا، سهروردی، شهرزوری، خواجه نصیرالدین طوسی، میرداماد و ملاصدرا، در مجموع، تصویر جامعی از وجودشناسی و هرمنوتیکشناسی «رمز» به دست میدهد و آن را کاملا از«رمزشناسی» در هرمنوتیک مدرن، متمایز میکند. ما در این مقاله، تا حد امکان، در صدد تبیین مبانی فلسفی و هرمنوتیکی «رمز» در فلسفه اسلامی هستیم.
It may seem that in the world of Islam and the culture and religion, "password" as a term, especially in the realm of mysticism and is strictly religious and mystical aspects. But in the early stages of the development of philosophy in the Muslim world, Islamic philosophers to "password" and the evolution of their attention, was a certain philosophical foundations.