ORIGINAL_ARTICLE
فهرست مقالات به فارسی و انگلیسی، شماره ۷۰
https://pfk.qom.ac.ir/article_1122_03588bfd6f8c641c5dd9d8993ef7dbe7.pdf
2017-02-19
1
5
10.22091/pfk.2017.1122
ORIGINAL_ARTICLE
تأمّلی بر استدلال زبانشناختی مدّعای انگارهی «قرائت نبوی از جهان» دربارهی گویندهی قرآن
برابر باور رایج درمیان مسلمانان؛ قرآنکریم، سخن خدا(= کلام الله)، و بازگوکنندهی حقایقی است، که خداوند آنها را در چهارچوب واژگانی که متنی بهنام قرآن را پدید میآورند، بر پیامبر اسلام(ص) فروفرستادهاست. با پیشرفت دانش بشری در حوزههای فلسفهی-زبان و زبانشناسی، نیز پدیدآمدن برخیزمینههای عملی و نظری در جهان معاصر اسلام، انگارههای متفاوتی دراینباره رخ نموده-اند. قرائت نبوی از جهان، عنوان رشتهنوشتارهایی است که نگرش متفاوتی را دربارهی وحی قرآنی پی میگیرد. یکی از پرسش-هایی که این انگاره میکوشد بدان پاسخی متفاوت با باور رایج پیشگفته دهد، کیستی گویندهی قرآن است. ازنگاه این انگاره؛ این گوینده، پیامبر(ص) است. این انگاره، برای مدّعای یادشده، استدلالهایی اقامه میکند، که موضوع نوشتار پیشروی، تأمّل دربارهی یکی از آنها - استدلال زبانشناختی(Linguistic) – است. ازهمینروی؛ این نوشتار، نخست استدلال یادشده را صورتبندی میکند، و سپس مقدّمات کبرویِ فلسفهیزبانی و زبانشناختی آن را میسنجد. تأمّلها نشان میدهند؛ استدلال یادشده، با نارسایی-هایی روبهروست، که پذیرش آن را دشوار میسازند.
https://pfk.qom.ac.ir/article_789_daea675372e9edbd89e6f0c8bbb0d255.pdf
2017-02-19
7
36
10.22091/pfk.2017.789
گویندهی قرآن
زبان
کلِر
ویتگنشتاین
یاکوبسن
سوسور
مجتهدشبستری
محمّدکاظم
شاکر
mk_shaker@yahoo.com
1
استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه علاّمه طباطبائی
AUTHOR
سیّد روحاله
شفیعی
srooh_sh@yahoo.com
2
دانشجوی دکتریتخصّصی رشتۀ تفسیر تطبیقی دانشگاه قم
LEAD_AUTHOR
آدیس، مارک. (1393). ویتگنشتاین؛ راهنمایی برای سرگشتگان. ترجمۀ همایون کاکاسلطانی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه.
1
برومر، وینسنت. (1383). دین در دنیای مدرن، بهکوشش سیّدمصطفی شهرآیینی، ترجمۀ امیر اکرمی و دیگران. تهران: پژواک کیهان/مرکز بینالمللی گفتگوی تمدّنها.
2
پورنامداریان، تقی. (1387). بلاغت مخاطَب و گفتگوی با متن. نقد ادبی. ۱(۱)، ۲۷ـ۱۱.
3
حقّشناس، علیمحمّد. (1385). یاکوبسن؛ وجودی حاضر و غایب. نامۀ فرهنگستان. ۸ (30)، ۸۴ـ۹۴.
4
سرل، جان. (1390). «ویتگنشتاین». مگی، براین. فلاسفۀ بزرگ؛ آشنایی با فلسفۀ غرب. ترجمۀ عزّتاله فولادوند. تهران: خوارزمی.
5
سوسور، فردیناندو. (1378). دورۀ زبانشناسی عمومی. ترجمۀ کورش صفوی. تهران: هرمس.
6
صفوی، کورش. (1383).فردیناندو سوسور. متن پژوهی ادبی. ۸ (۲۲)، ۲۴ـ۴۲.
7
کالر، جاناتان. (1390). فردیناندو سوسور. ترجمۀ کورش صفوی. تهران: هرمس.
8
گریلینگ، ای. سی. (1388). ویتگنشتاین. ترجمۀ ابوالفضل حقیری. تهران: بصیرت.
9
لایکن، ویلیام جی. (1391). درآمدی تازه بر فلسفۀ زبان. ترجمۀ کورش صفوی. تهران: علمی.
10
مجتهدشبستری، محمّد. (بیتا). نظریّۀ «قرائت نبوی از جهان». وبسایت رسمی محمّد مجتهدشبستری (بخش مقالات). بهنشانی:
11
www.mohammadmojtahedshabestari.com
12
مروارید، جعفر. (1383). فلسفه ازنظر ویتگنشتاین دوّم. پژوهشهای فلسفیکلامی. قم.۵ (19)، ۶۰ـ۷۶.
13
مکاریک، ایرنا ریما. (1383). دانشنامۀ نظریّههای ادبی معاصر. ترجمۀ مهران مهاجر و محمّد نبوی. تهران: آگه.
14
مکگین، ماری. (1389). ویتگنشتاین و پژوهشهای فلسفی. ترجمۀ ایرج قانونی. تهران: علم.
15
ویتگنشتاین، لودویگ. (1380). پژوهشهای فلسفی. ترجمۀ فریدون فاطمی. تهران: مرکز.
16
ویتگنشتاین، لودویگ. (1381الف). دربارۀ رنگها. ترجمۀ لیلی گلستان. تهران: مرکز.
17
ویتگنشتاین، لودویگ. (1381ب). فرهنگ و ارزش. ترجمۀ امید مهرگان. تهران: گام نو.
18
ویتگنشتاین، لودویگ. (1384). برگهها. ترجمۀ مالک حسینی. تهران: هرمس.
19
ویتگنشتاین، لودویگ. (1385). کتابهای آبی و قهوهای. ترجمۀ ایرج قانونی. تهران: نی.
20
ویتگنشتاین، لودویگ. (1387). درباب یقین. ترجمۀ مالک حسینی. تهران: هرمس.
21
ویتگنشتاین، لودویگ. (1393). رسالۀ منطقی-فلسفی. ترجمۀ سروش دبّاغ. تهران: هرمس.
22
هریس، روی. (1381). زبان، سوسور، و ویتگنشتاین؛ چگونه میتوان با واژهها بازی کرد؟. ترجمۀ اسماعیل فقیه. تهران: مرکز.
23
هَکِر، پیتر. (1389). «ویتگنشتاین و استقلال درک انسانی». آلن/تروی، ریچارد/ملکم(بهکوشش). ویتگنشتاین؛ نظریّه و هنر. ترجمۀ فرزان سجودی. تهران: فرهنگستان هنر.
24
یاکوبسن، رومن. (1388). «زبانشناسی و شعرشناسی». ترجمۀ کورش صفوی. ساختگرایی، پساساختگرایی، و مطالعات ادبی. تهران: سورهمهر.
25
یاکوبسن(و دیگران)، رومن. (1369). زبانشناسی و نقد ادبی. ترجمۀ مریم خوزان و حسین پاینده. تهران: نی.
26
Baker, Gordon. (2002). The private language argument. In Shanker, Kilfoyle. Stuart, David(eds.). Ludwig Wittgenstein; Critical Assessment of Leading Philosophers (Second Series). London/New York: Routeldge.
27
Baker, G.P ; Hacker, P.M.S. (2009a). Wittgenstein: Rules, Grammar and Necessity; An Analytical Commentary on the Philosophical Investigations, Vol.2 2nd edition. extensively revised by P.M.S. Hacker. Oxford: Wiley-Blackwell.
28
Baker, G.P ; Hacker, P.M.S. (2009b). Wittgenstein: Understanding and Meaning; An Analytical Commentary on the Philosophical Investigations, vol.1. 2nd edition. extensively revised by P.M.S. Hacker. Oxford: Wiley-Blackwell.
29
Boncompagni, Anna. (2015). Elucidating Forms of life; the Evolution of Philosophical Tool. Nordic Wittgenstein Review (Special Issue 2015; Wittgenstein and Forms of Life), 155-175.
30
Churchill, John. (2002). If a lion could talk…. In Shanker, Kilfoyle. Stuart, David (Eds.). Ludwig Wittgestein; Critical Assessment of Leading Philosophers, vol.4. (Second Series). London/New York: Routeldge.
31
Gier, Nicholas F. (1980). Wittgenstein and Forms of life. Philosophy of the Social Sciences. 10 (3), 241-258
32
Hacker, Peter. (2015). Forms of life. Nordic Wittgenstein Review. (Special Issue 2015; Wittgenstein and Forms of Life), pp.1-20.
33
Harris, James F. (2002). Language, language-games, and ostensive definition. In Shanker, Kilfoyle. Stuart, David (Eds.). Ludwig Wittgenstein; Critical Assessment of Leading Philosophers (Second Series). London/New York: Routeldge.
34
Hilmy, S. Stephen. (1992). Tormenting questions in Philosophical Investigations section 133. In Arrington, Glock. Robert L.,Hans-Johann (Eds.). Wittgenstein’s Philosophical Investigations; Text and Context. London/New York: Routledge.
35
Jakobson, Roman. (1960). Linguistics and Poetics. Sebeok, Thomas (ed.). Style in Language. Massachusetts: M.I.T Press.
36
Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary .(2004). Massachusetts: Springfield.
37
Moyal-Sharrock, Danièle. (2015). Wittgenstein in Forms of life, Patterns of life, and Ways of life, Nordic Wittgenstein Review (Special Issue 2015; Wittgenstein and Forms of Life), pp.21-42.
38
Nicholson, Michael W. (1996). Abusing Wittgenstein: The misuse of the concept of language-games in contemporary theology. Journal of the Evangelical Theological Society. 39(4), pp.617-629.
39
Rathert, Monika. (2005). Bühler, Karl. Encyclopedia of Linguistics. 1. New York: Fitzroy Dearborn.
40
Simpson, J.a.; Weiner, E.S. C. (1991). The Oxford English Dictionary. Oxford: Clarendon Press.
41
Smith, Cam. (2015). I’m Not Playing Games: Why Wittgenstein’s Language-Games Fail to Defeat the Unity of Language. Marist Undergraduate Philosophy Journal. 2, 24-33.
42
Waugh, Linda R. (2005). Jakobson, Roman. Encyclopedia of Linguistics. 1. New York: Fitzroy Dearborn.
43
Wittgenstein, Ludwig. (1993). Cause and Effect: Intuitive Awareness. Philosophical Occasions: 1912-1951. J. C. Klagge and A. Nordman (Eds.). Indianapolis: Hackett Publishing.
44
Wittgenstein, Ludwig. (1999). Philosophical Investigations(Second edition), (Translated by G. E. M. Anscombe). Oxford: Blackwell.
45
Wittgenstein, Ludwig._(1980). Remarks on the Philosophy of Psychology. (Translated by G. E. M. Anscombe, Heikki Nyman and Georg Henrik von Wright). Oxford: Basil Blackwell.
46
ORIGINAL_ARTICLE
نقد هیدگر بر مفهوم جهان در فلسفۀ دکارت
یکی از مهمترین فیلسوفان مورد توجه هیدگر در طول کار فکریاش دکارت است. هیدگر در مواضع مختلفی با دکارت مواجه میشود و او را مورد نقد قرار میدهد. یکی از مهمترین مفاهیم دکارتی که مورد انتقاد هیدگر قرار میگیرد، مفهوم «جهان» است. نزد دکارت جهان به کمیّت و امتداد تقلیل مییابد و بدل به ابژهای میشود که تنها در نسبت با سوژه معنا و منزلت دارد. هیدگر در هستی و زمان تصور جدیدی از جهان را طراحی میکند و به نقد تصور دکارتی جهان میپردازد. جهان هیدگر درواقع شبکهی روابطی است که زندگی دازاین را برمیسازند. دازاین در جهان قرار دارد نه جهان در ذهن دازاین. جهان زمینهای است که در آن برقرارکردن نسبت با امر تودستی ممکن میشود و معنا مییابد. پس از این، در چند اثر از دوران متأخر نیز هیدگر مفهوم دکارتی جهان را نقد میکند. هیدگر در نوشتههایی همچون «عصر تصویر جهان» و «پرسش از تکنولوژی»، از بدلشدن جهان به تصویر و منبع انرژی یاد میکند که درواقع محصول تصور دکارتی از جهان هستند. در این مقاله بر آنایم مفهوم جهان را در اندیشهی این دو فیلسوف مطالعه کنیم و در این اثنا انتقادات هیدگر به تلقی دکارتی و نتایج برآمده از آن برای دنیای مدرن را، با ابتناء به سه اثر یادشده از وی، مورد بررسی قرار دهیم.
https://pfk.qom.ac.ir/article_796_c2f7422858acf0bee2dff5db084d4d77.pdf
2017-02-19
39
60
10.22091/pfk.2016.796
هیدگر
دکارت
در ـ جهان ـ هستن
سوژه
دازاین
امر تودستی
تصویر جهان
سید محمدجواد
سیدی
sorooshseyyedi@gmail.com
1
دانشجوی دکتری رشته فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی
LEAD_AUTHOR
احمدعلی
حیدری
aah1342@yahoo.de
2
دانشیار گروه فلسفه دانشگاه علامه
AUTHOR
احمدی، بابک. (1382). هایدگر و پرسش بنیادین. تهران: نشر مرکز.
1
احمدی، بابک. (1382). هایدگر و تاریخ هستی. تهران: نشر مرکز.
2
خاتمی، محمود. (1384). جهان در اندیشۀ هیدگر. تهران: انتشارات اندیشۀ معاصر.
3
دکارت، رنه. (1385). تأملات در فلسفۀ اولی. ترجمۀ احمد احمدی. تهران: انتشارات سمت.
4
دکارت، رنه. (1390). فلسفۀ دکارت. ترجمۀ منوچهر صانعی درهبیدی. تهران: مؤسسۀ فرهنگی، هنری و انتشارات بینالمللی المهدی.
5
کاپلستون، فردریک. (1380). تاریخ فلسفه. ج4. ترجمۀ غلامرضا اعوانی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
6
هیدگر، مارتین. (1389). هستی و زمان. ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان. تهران: نشر نی.
7
Gelven, Michael. (1989). A Commentary on Heidegger’s Being and Tim. Northern Illinois University Press.
8
Heidegger, Martin. (2002). The Age of The World Picture. Off the Beaten Track. edited and translated by Julian Young and Kenneth Haynes. Cambridge University Press.
9
Harman, Graham. (2007). Heidegger Explained: From Phenomenon to Thing. Open Court.
10
Heidegger, Martin. (1997). Phenomenological Interpretation of Kant’s Critique of Pure Reason. Translated from German to English by Parvis Emad & Kenneth Maly. Bloomington and Indianapolis: Indiana University Press.
11
Sembera, Richard. (2007). Rephrasing Heidegger: A Companion to Being and Time. The University of Ottawa Press.
12
ORIGINAL_ARTICLE
اصالت یا اعتباریت وجود، نزاعی مبتنی بر اطلاقات وجود
مىدانیم در مسألۀ فلسفی «اصالت وجود یا ماهیّت»، فارغ از پیشفرضهاى برخی اهل نظر و با لحاظ یای مانعة الخلوّ، چهار حالت متصوّر است. غالب اندیشمندان مسلمان در این باره نظریّهای را مطرح داشته و بعضی از آنان نیز به سود دیدگاه خود دعوی برهان نمودهاند؛ لیکن ورود ایشان به این مسأله، حکایت از عدم اتّفاق نظر پیرامون مبادى تصوّری و تصدیقی مربوطه دارد. در این میان، اطلاقات متعدّد مفاهیم «وجود» و «ماهیّت» از جمله مهمترین مبادی تصوّرى مسألۀ مزبور است. در نوشتار پیش رو با تکیه بر اطلاقات «وجود» ـ در نزد متفکّرانى که آگاهانه به این مبحث ورود نمودهاند ـ و تحلیل و مقایسۀ آنها با یکدیگر به لحاظ تأثیرپذیری و تطبیق؛ نشان داده مىشود که نزاع اصالت یا اعتباریّت وجود، مسألهای برهانپذیر نیست تا با اثبات یک نظریّه، سایر نظرات را از میدان برون راند، بلکه سرنوشت این مسأله صرفاً بر تلقّی اوّلیّۀ هر اندیشمندى از مفهوم «وجود» ابتنا دارد.
https://pfk.qom.ac.ir/article_790_17dd9859e2f501d7edd582425eafa725.pdf
2017-02-19
61
84
10.22091/pfk.2016.790
وجود خاص
فارابی
وجود حقیقی
ابن عربی
وجود اسمی
ملاصدرا
مادّه
شیخ احسائی
محمود
هدایت افزا
mahmudhedayatafza@yahoo.com
1
دانش آموختۀ دکترای فلسفه و کلام اسلامی پردیس فارابی دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
حسن
قنبری
haghanbari@ut.ac.ir
2
دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه تهران ـ پرذیس فارابی
AUTHOR
آشتیانی، سیّد جلالالدین. (1382). هستی از نظر فلسفه و عرفان. چاپ چهارم. قم: بوستان کتاب.
1
احسائی، شیخ احمد. (1430 ق). جوامع الکلم. بصره: مطبعه الغدیر.
2
احسائی، شیخ احمد. (1428 ق). شرح رساله المشاعر. با مقدّمه و تحقیق توفیق ناصر البوعلی. بیروت: مؤسّسة البلاغ.
3
ابراهیمی دینانی، غلامحسین. (1379). ماجرای فکر فلسفی. ج سوّم. تهران: طرح نو.
4
ابراهیمی دینانی، غلامحسین. (1381). قواعد کلّی فلسفی در فلسفۀ اسلامی. چاپ سوم. ج دوم. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
5
ابنترکه، صائنالدین علی بنمحمّد. (1360). تمهید القواعد. حواشی از آقا محمّدرضا قمشهای و آقا میرزا محمود قمّی و با مقدّمه و تصحیح سیّد جلالالدین آشتیانی. تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی.
6
ابنرشد، محمّد بنولید. (1377). تلخیص مابعدالطّبیعه. تحقیق و مقدّمه از دکتر عثمان یحیی. تهران: حکمت.
7
ابنرشد، محمّد بنولید. (1993 م). تهافت التّهافت. مقدّمه و تعلیق از محمّد العریبی. بیروت: دارالفکر.
8
ابنسینا، حسین بنعبداللّه. (1404 ق. الف). التّعلیقات. تحقیق از عبدالرحمن بدوی. بیروت: مکتبه الأعلام الإسلام.
9
ابنسینا، حسین بنعبداللّه. (1404 ق. ب). الشّفاء (المنطق). ج اول. تحقیق از سعید زائد. قم: مکتبه آیه اللّه المرعشی.
10
ابنسینا، حسین بنعبداللّه. (1404 ق. ج). الشّفاء (إلهیّات). تحقیق از سعید زائد. قم: مکتبه آیه اللّه المرعشی.
11
ابنعربی، محمّد بنعلی. (1336 ق). انشاء الدّوائر. لیدن: چاپ بریل.
12
استرآبادی، محمّدتقى. (1358). شرح فصوص الحکمه. به کوشش محمّدتقى دانشپژوه. تهران: دانشگاه تهران.
13
ابنالمقفّع. (1357). المنطق، مقدّمه و تحقیق از محمّدتقی دانشپژوه. تهران: انجمن فلسفۀ ایران.
14
حائری مازندرانی، محمّدصالح. (1362). حکمت بوعلی سینا، ج سوم. تهران: نشر حسین علمی و نشر محمّد.
15
حکمت، نصراللّه. (1389). متافیزیک ابنسینا. تهران: الهام.
16
رحیمیان، سعید. (1383). هویّت فلسفۀ اسلامی. قم: بوستان کتاب.
17
سبزواری، ملّاهادی. (1430 ق). شرح المنظومه. ج اوّل. با حواشی محمّدتقی آملی، تصحیح و تعلیقات از فاضل حسینی میلانی. قم: ذویالقربی.
18
سهروردی، شهابالدّین. (1380). مجموعه مصنّفات. چاپ سوم. به تصحیح هانری کربن. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
19
شنب غازانی، سیّد اسماعیل. (1381). فصوص الحکمه و شرحه. مقدّمه و تحقیق از علی اوجبی. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
20
طباطبایی، سیّد محمّدحسین. (1362). نهایه الحکمه. قم: مؤسّسه النّشر الاسلامی.
21
فارابی، ابونصر. (1405 ق). فصوص الحکمه. تحقیق از محمّدحسن آل یاسین. قم: بیدار.
22
فارابی، ابونصر. (1986 م). الحروف. چاپ دوم .مقدّمه، تحقیق و تعلیق از محسن مهدی. بیروت: دارالمشرق.
23
فیّاض لاهیجی، ملّاعبدالرزّاق. (1383). گوهر مراد. مقدمه از زینالعابدین قربانی. تهران: نشر سایه.
24
فیّاضى، غلامرضا و دیگران. (1384). عینیّت وجود و ماهیّت. فصلنامۀ کتاب نقد. (35)، ۳۰۶-۲۷۳.
25
کلینی، محمّد بنیعقوب. (1407 ق). الکافی. چاپ چهارم. به تصحیح علیاکبر غفّاری و محمّد آخوندی. تهران: دار الکتب الإسلامیّه.
26
گوهر، حسن. (1372). مخازن. ترجمۀ محمّد عیدی خسروشاهی. تهران: بهبهانی.
27
لاهیجانی، محمّدجعفر. (1376). شرح رساله المشاعر. با حواشی سیّد جلالالدّین آشتیانی. تهران: امیرکبیر.
28
مصباح یزدی، محمّدتقی. (1375). دروس فلسفه. چاپ دوم. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
29
مطهّری، مرتضی. (1377). مجموعه آثار. مجلّد نهم. تهران: صدرا.
30
مظفّر، محمّدرضا. (1384). منطق. چاپ پانزدهم. ترجمۀ علی شیروانی. قم: دارالعلم.
31
ملّاصدرا، محمّد بنابراهیم. (1981 م). الحکمة المتعالیة فی الأسفار العقلیة الأربعة. چاپ سوم. تعلیقات از ملّاهادى سبزواری و علّامه طباطبایی. بیروت: دار احیاء التّراث.
32
ملّاصدرا، محمّد بنابراهیم. (1363). المشاعر. چاپ دوم. تهران: طهوری.
33
میرداماد، سیّد محمدباقر. (1367). القبسات. چاپ دوم. به اهتمام مهدی محقّق و سیّد علی موسوی بهبهانی. تهران: دانشگاه تهران.
34
میرداماد، سیّد محمدباقر. (1385). مصّنفات، مجلّد دوم. به اهتمام عبداللّه نورانی. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
35
یثربی، سیّد یحیی. (1383). عیار نقد2. قم: بوستان کتاب.
36
ORIGINAL_ARTICLE
دیدگاه جاناتان ادواردز و فیض کاشانی درباب رابطه عقل و ایمان
در این مقاله دیدگاه جاناتان ادواردز و فیض کاشانی درباب رابطه عقل و ایمان، به روش توصیفی-تحلیلی، مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج بر آمده نشان می دهد که جاناتان ادواردز و فیض فیض کاشانی به عنوان دو الهیدان تأثیر گذار اسلام و مسیحیت در چهار چوب الهیاتی تأکید خویش را بر کارکرد قلب معطوف داشته اند، اما علی رغم موقوف دانستن عملکرد مومنین بر رؤیت قلبی، هیچ گاه منکر معرفت عقلانی نگشته و آنرا حذف و یا تقبیح ننموده اند.تعبیر این دو متأله در باب عقل در نظر ابتدایی یکسان به نظر می رسد اما نتایج این تحقیق نشان می دهد که ادواردز با وجود قبول معرفت عقلانی، این نوع معرفت را در ساختار عملی ایمان مومنین بی تأثیر می شمارد، در حالیکه فیض عقل را بسترساز معرفت عملی قلب و دارای نقش ایجابی می شمارد.در این راستا فیض نه تنها بر خلاف نظر ادواردز عقل را در جریان ایمان عملی خنثی نمی شمارد بلکه برعکس معتقد است که درجات ایمان بسته به درجات عملی و عقلی مومنین متغیر خواهد بود. گرچه از نظر فیض هم مانند ادواردز علم هیچ گاه به تنهایی تعیین کننده نیست و علم همراه با تصدیق قلبی که مورد افاضه ی الهی واقع می شود.
https://pfk.qom.ac.ir/article_819_be1184859742b49c6d88efc7c4ca2ace.pdf
2017-02-19
85
106
10.22091/pfk.2017.819
عقل
قلب
وحی
ایمان
ادواردز
علامه فیض کاشانی
سهام
اسدی نیا
s.asadinia.2013@gmail.com
1
دانشجوی دکتری رشته فلسه و مسایل جدید کلامی- فلسفه دین، واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
LEAD_AUTHOR
قربان
علمی
gelmi@ut.ac.ir
2
دانشیار گروه ادیان و عرفان تطبیقی دانشگاه تهران
AUTHOR
قرآن مجید
1
بخاری، محمد بن اسماعیل. (1390). صحیح البخاری. ترجمۀ عبدالعلی نوراحراری. شیخ الاسلام احمد جام.
2
کاشانی، فیض. (1362). اصول المعارف. به تصحیح سید جلال الدین آشتیانی. قم: دفترتبلیغات اسلامی.
3
کاشانی، فیض. (1352). حق الیقین. بیروت: منشورت الاعلمی-مطبعه العرفان.
4
کاشانی، فیض. (1358). علم الیقین. ج1. قم: انتشارات بیدار.
5
کاشانی، فیض. (1365). مجموعه ده رساله. اصفهان: مرکز تحقیقات امیر المومنین.
6
کاشانی، فیض. ــــــ (1372). المحجه البیضاء فی تهذیب الاحیاء. ترجمۀ عبدالعلی صاحبی. ج 5. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
7
کاشانی، فیض. (1375). اصول المعارف. به تصحیح سید جلال الدین آشتیانی. قم: دفترتبلیغات اسلامی..
8
کاشانی، فیض. 1377). علم الیقین فی اصول الدین. به تصحیح و تعلیق محسن بیدارفر. قم: انتشارات بیدار.
9
کاشانی، فیض. (1379). علم الیقین. ترجمۀ حسین استاد ولی. تهران: انتشارات حکمت.
10
کاشانی، فیض ( . ـ۱۴۰۶ق.) الوافی. به تصحیح کمال فقیه ایمانی. اصفهان: مکتبة الامام امیر المومنین علی (علیه الاسلام) العامه.
11
کاشانی، فیض. (1427 ق). عین الیقین. چاپ اول. قم: انتشارات انوار الهدی.
12
مک گراث، آلیستر. (1392). الهیات مسیحی. ترجمۀ بهروز حدادی. قم: انتشارات ادیان و مذاهب.
13
Champion, Justin. (2003). Republican Learning: John Toland and the crisis of Christian culture. 1696-1722. Manchester: Manchester university Press.
14
Edwards, Jonathan. (1996). writings. ed. Stephen J. Stein. Indiana university press.
15
ــــــــــــــــــ Edwards, Jonathan (1698). a divine and supernatural light and miscellaneous observations. the works of president Edwards. New York: P.Franklin.
16
Edwards, Jonathan.(1989). Ethical Writings. the works of Jonathan Edwards series. ed. Paul Ramsey. 8. New Haven: Yale university press.
17
Edwards, Jonathan. (1935). personal narrative. representative selections. ed. Clarence H. Faust and Thomas H. Johnson. New York: American Book. Co.
18
Edwards, Jonathan. (1959). Religious Affections .the works of Jonathan Edwards series. ed. John E. Smith. 2. New Haven: Yale University press.
19
Edwards, Jonathan. (1992). Sermons and Discourses. 1730-1733. the works of Jonathan Edwards. ed. Wilson H. Kimnach. 10. New Haven: Yale University Press.
20
Edwards, Jonathan. (2000). The 'Miscellanies': Entry Nos. 501–83. Ava Chamberlain(Ed.). the works of Jonathan Edwards. 18. New Haven: Yale University Press.
21
Edwards, Jonathan. (2004). the nature of true virtue. the works of Jonathan Edwards. Ed. Edward Hickman. New York :Hendrickson publishers.
22
Edwards, Jonathan. (1955). the philosophy of Jonathan Edwards from his private note books. ed. Harvey G.Townsend. Eugene. ore :university of Oregon Monographs.
23
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی و نقد نظریه علم دینی آیت الله جوادی آملی
دانشمندان اسلامی تقریرهای مختلفی از علم دینی کردهاند. یکی از دیدگاههای ابتکاری در بحث علم دینی، دیدگاه عبدالله جوادی آملی است. وی که از موافقان علم دینی است، معتقد است علم اگر علم باشد (نه وهم و خیال)، حتماً دینی خواهد بود و اساساً علم، غیردینی نیست و هر علمی دینی است. برای اطلاق علم دینی به همۀ علوم، البته صحیح بودن و روشمندانه بودن، شرط علمیت یک گزاره است. علم صائب، تفسیر خلقت و فعل الهی است و تبیین کار خدا، حتماً اسلامی است، گرچه فهمنده، این حقیقت را درنیابد و خلقت خدا را طبیعت بپندارد. این دیدگاه مبانی و پیشفرضهایی دارد که در این پژوهش با رجوع به آثار مکتوب ایشان و تحلیل آن مبانی به آنها اشاره میشود. در پایان نیز نقدهای وارد بر این دیدگاه را بیان خواهیم کرد. این نظریه در عرصۀ علم دینی، باوجود نظاممند بودن آن، اشکالات فراوانی دارد ازجمله؛ خلط مفاهیم الهی، دینی و اسلامی؛ ناسازگاری درونی؛ نقص روشی نظریه؛ ناروایی جایگزینی «خلقت» بهجای «طبیعت»؛ خدشهپذیر بودن لوازم دینی دانستن همۀ علوم؛ ناظر بودن نظریه به مقام ثبوت نه اثبات و...که مانع کارآمدی آن میشود.
https://pfk.qom.ac.ir/article_791_4522dcda0d50bd79a886c9fba48aac5f.pdf
2017-02-19
107
128
10.22091/pfk.2016.791
علم دینی
حجیت علم
دین
حجیت عقل
جوادی آملی
محمد
کرمی
mohammadvali_karami@yahoo.com
1
دانش آموخته دکتری فلسفه وکلام اسلامی دانشگاه قم وعضوهیئت علمی گروه الهیات دانشگاه رازی
LEAD_AUTHOR
حبیب الله
دانش شهرکی
daneshshahraki@qom.ac.ir
2
استادیار رشته فلسفه وکلام اسلامی دانشگاه قم
AUTHOR
ابن سینا، حسین بن عبدالله. (2005). القانون فی الطب. ج 1. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
1
باقری، خسرو. (1392). حساب علم دینی در هندسه معرفت دینی؛ بررسی انگارۀ علامه جوادی. کتاب نقد. تهران. پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی. (69). 75-128.
2
پارسانیا، حمید. (1388). علم و هویت. حکمت اسراء قم. موسسه اسراء. (1). 29-36.
3
پول، مایکل. (بیتا). گفتوگویی کوتاه با مایکل پول در زمینۀ مسائل علم و دین و چگونگی ارتباط آنها. ترجمۀ سعید ناجی. نامه علم و دین. تهران. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. (5-6). 95-100.
4
پیروزمند، علیرضا. (1392). دوگونگی و ابهام در سرنوشت اسلامیت علوم در کلام فیلسوف متأله. کتاب نقد. تهران. پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی. (69). 129-180.
5
جوادی آملی، عبدالله. (1379). معرفتشناسی در قرآن، چاپ دوم. قم: اسراء.
6
جوادی آملی، عبدالله. (1386 الف). سرچشمۀ اندیشه. ج 4. چاپ پنجم. قم: اسراء.
7
جوادی آملی، عبدالله. (1386 ب). شریعت در آینۀ معرفت. چاپ پنجم. قم: اسراء.
8
جوادی آملی، عبدالله. (1387). دینشناسی. چاپ پنجم. قم: اسراء.
9
جوادی آملی، عبدالله. (1388 الف). اسلام و محیط زیست. چاپ پنجم. قم: اسراء.
10
جوادی آملی، عبدالله. (1388 ب). تسنیم. ج 1، چاپ هشتم. قم: اسراء.
11
جوادی آملی، عبدالله. (1388 ج). حق و تکلیف در اسلام. چاپ سوم. قم: اسراء.
12
جوادی آملی، عبدالله. (1388 د). علم نافع و علم هویتساز. حکمت اسراء. قم. موسسۀ اسراء. (1). 9-28.
13
جوادی آملی، عبدالله. (1388 ه). قرآن در قرآن. چاپ هشتم. قم: اسراء.
14
جوادی آملی، عبدالله. (1389 الف). ویژگیهای فلسفه و نسبت آن با علوم. حکمت اسراء. قم. موسسۀ اسراء. (1). 7-20.
15
جوادی آملی، عبدالله. (1389 ب). سرمقاله. حکمت اسراء. قم. موسسۀ اسراء. (2). 5-8.
16
جوادی آملی، عبدالله. (1390). منزلت عقل در هندسۀ معرفت دینی. چاپ پنجم. قم: اسراء.
17
جوادی آملی، عبدالله. (1392 الف). تبیین نظریه: فلسفه الاهی و محالبودن علم غیردینی. کتاب نقد. تهران. (69). 23-44.
18
جوادی آملی، عبدالله. (1392 ب). تحول در علوم انسانی. ج1. چاپ اول. قم: کتاب فردا.
19
حسنی، سید حمیدرضا و دیگران. (1390). علم دینی، دیدگاهها و ملاحظات. چاپ پنجم. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
20
خسروپناه، عبدالحسین. (1389). چیستی و گسترۀ علم دینی از نظرگاه آیتالله جوادی. حکمت اسراء. قم. (2). 27-48.
21
خسروپناه، عبدالحسین. (1393). علوم انسانی اسلامی. چاپ اول. قم: نشر معارف.
22
داوری اردکانی، رضا. (1386). دربارۀ علم. چاپ دوم. تهران: انتشارات هرمس.
23
رشاد، علیاکبر. (1392). سخن آغازین. کتاب نقد. تهران. (69). 13-22.
24
سوزنچی، حسین. (1389). علم دینی از منظر آیتالله جوادی. حکمت اسراء. قم. مؤسسۀ اسراء. (4). 63-88.
25
سوزنچی، حسین. (1391). چگونگی بازتولید فلسفههای علوم انسانی. حکمت اسراء. قم. مؤسسۀ اسراء. 4(3). 69-118.
26
علیاکبری، محمد؛ واعظ جوادی، مرتضی. (1392). بازنگاری نظریۀ علم دینی آیتالله جوادی. حکمت اسرا. قم. مؤسسۀ اسراء. (4). 5-36.
27
علیدوست، ابوالقاسم. (1392). دینیانگاری همۀ گزارههای علمی؛ آری یا نه. کتاب نقد. تهران. (69). 181-214.
28
مصباح یزدی، محمدتقی. (1391). نقشۀ راه برای تولید علوم انسانی. مجموعه مقالات مبانی فلسفی علوم انسانی. چاپ اول. قم. مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
29
مصباح یزدی، محمد تقی. (۱۳۹۲). طرحی جامع برای اسلامیسازی علوم، بیانات آیتالله مصباح در کنگره بینالمللی علوم انسانی در تاریخ 02/03/1391. http://mesbahyazdi.ir/node/3801
30
ـمصباح یزدی، محمد تقی. (1392). رابطۀ علم و دین. چاپ اول. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
31
ملکیان، مصطفی. (1378). تأملاتی چند در باب امکان و ضرورت اسلامیشدن دانشگاه. نقد و نظر.. 5(19-20)، 216-233.
32
موحد ابطحی، سید محمدتقی. (1391). انحلال مسئلۀ علم دینی در دیدگاه آیتالله جوادی آملی. ذهن. 13(50). 5-26.
33
نصر، سید حسین. (1384). جوان مسلمان و دنیای متجدد. چاپ دوم. ترجمۀ مرتضی اسعدی. تهران: طرح نو.
34
نصر، سید حسین. (1385). معرفت و معنویت. چاپ دوم. ترجمۀ انشاءالله رحمتی. تهران: سهروردی.
35
نصر، سید حسین. (1393). نیاز به علم مقدس. چاپ اول. ترجمۀ حسن میانداری. قم: طه.
36
ORIGINAL_ARTICLE
طرح جامع عقلانیت فولی و پدیدههای روزمره
فولی با رویکردی متفاوت به معرفتشناسی و نفی وجود رابطهی ضروری بین تئوری معرفت و باور موجه، سعی دارد تا نظریهای جامع دربارهی عقلانیت ارائه نماید. او طی چند گام و با تکمیل طرحی ابتدایی که برگرفته از مفهوم عقلانیت ارسطویی و هدفمحور است، طرح جامع خود را در این قالب مطرح میسازد: «تصمیم (برنامه، باور، نقشه و فعل) A از جهت X، برای فرد S عقلانی است، اگر برایش عقلانی معرفتی باشد که باور کند A به نحو قابل قبولی در تأمین اهداف از نوع X، عملکرد خوبی دارد». فولی لحاظ همهی اهداف فرد اعم از نظری و عملی و منحصر ندانستن منظر اتخاذی را دو شرط لازم برای ارزیابی جامع عقلانی برمیشمرد. به نظر او ادلهی عملی با تعیین اهمیت موضوع مورد باور و توجه به نقش اجتماعی باورنده، معیارهای لازم باور موجه را مشخص میکنند. با وجود فراهم آمدن فهم بهتر وکارآمدتر عقلانیت در چهارچوب نظریه فولی؛ نسبیگرایی، آسانگیری، نادیدهگرفتن ملاکهای اجتماعی و عینی، غیرتدافعی بودن، ابزارگرایی و عدم توجه لازم به سایر انواع عقلانیت(غیر از عقلانیت معرفتی)، نقدهای پیش روی طرح جامع عقلانیت اوست.
https://pfk.qom.ac.ir/article_792_6b93c5537b82aef25601b63181daa66e.pdf
2017-02-19
129
152
10.22091/pfk.2016.792
کلیدواژگان: "عقلانیت"
"فولی"
"منظر"
"هدف"
دلایل عملی
نفیسه
ساطع
nafise.sate@yahoo.com
1
دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه قم
AUTHOR
اعظم السادات
حسینی حسین آباد
ashoseini53@gmail.com
2
دانشجوی دکتری فلسفهی تطبیقی دانشگاه قم
LEAD_AUTHOR
داورپناه، زهرا. (1387-1388). عقلانیت از منظر فلسفۀ معرفتشناسی. ذهن. (36-37). 27-40.
1
علیزاده ممقانی، رضا. (1391). مروری بر دیدگاه ریچارد فولی در باب معقولیت. سوره. (64-65).
2
(http://www.sooremag.ir). تاریخ دریافت: 22/4/93.
3
قراملکی، احد فرامرز. (1383). از کثرتگرایی تا جهانشمولی معرفت. مقالات و بررسیها. (76). 53-67.
4
David, Marian. (1996). Review Essay: Working without a Net. philosophy and phenomenological Research. VI(4). 943-952.
5
E.Taylor, James. (1998). Richard Foley, Working Without A net: A study of Egocentric Epistemology. Nous. 32(2). 265-275.
6
Foley, Richard. (1988). Some Different Conceptions of Rationality. In Ernan Mc. Mullin
7
(Ed.). The Shaping of Scientific Rationality, (pp.123-152). University of Noter Dame Press
8
Foley, Richard .(1987). The Theory of Epistemic Rationality. London: Harvard University Press.
9
Foley, Richard. (1993). Working without a Net: a Study of Egocentric Epistemology. New York: Oxford University Press.
10
Foley, Richard. (2003). Justified Belief as Responsible Belief. In Ernest Sosa & Matthias Steup (eds). Contemporary Debates in Epistemology, (pp.313-326). Blackwell.
11
Foley, Richard. (2008). An Epistemology that Matters. In Philip L. Quinn & Paul J. Weithman (eds.). Liberal Faith: Essays in Honor of Philip Quinn. University of Notre Dame Press.
12
Foley, Richard. (2002). Conceptual Diversity in Epistemology. In P. Moser(Ed.). The Oxford Handbook of Epistemology,(pp.177-203). Oxford: Oxford University Press.
13
Foley, Richard. (2001). The Foundationl Role of Epistemology in a General Theory of Rationality. In L. Zagzebski and A. Fairweather(Eds.). Virtue Epistemolog, Essays on Epistemic Virtue and Responsibility, (pp.214-230).Oxford: Oxford University Press.
14
Foley, Richard .(1994).Pragmatic Reasons for Belief. In J. Jordan(Ed.). Gambling on God, (pp.31-46).Lanham, Md.: Rowman and Littlefield.
15
Foley, Richard. (2004). A Trial Separation between The Theory of Knowledge and The Theory of Justified Belief. In J. Greco. Ernesta sosa and His Critics,(pp. 59-72). Oxford: Blackwell.
16
Kelly, Thomas. (2003). Epistemic Rationality as Instrumental Rationality: A Critique. Philosophy and phenomenological Research. XVI(3). 612-640.
17
ORIGINAL_ARTICLE
تحول وجودی معرفت شناختی نفس بر اساس عقل فعال ملا صدرا و مقایسه آن با مفهوم مطلق هگل
صرفنظر ازوجود نفسی ، ملاصدرا با معرفی وجود أنفسی یا وجود رابطی عقل فعال در اشراق الثالث شاهد سوم از مشهد سوم کتاب الشواهد الربوبیه چشم انداز نوینی در نظرگاه صیرورت نفس پدید آورد .او نشان می دهد که گرچه وجود فی نفسه عقل فعال عین وجود آن برای نفس است و لذا شأنی از شئون آن است اما غایت و کمال نفس نیز به شمار می آید .ازاین لحاظ او تلاش می کند تأثیر و انفعال نفس از وجود أنفسی عقل فعال و سرانجام اتصال و بلکه اتحاد نفس با آن را توجیه کند . براین اساس عقل فعال هم فاعل وجود نفس است هم غایت آن .هگل نیز بر اساس مفهوم مطلق نشان می دهد که «مطلق» ماهیت یکسانی با سوژه دارد، لذا این طبیعت «سوژه» است و غایت سوژه تبدیل شدن به مطلق و مطلق شدن است . گویی مطلق نیز شأنی از شئون سوژه است. « نفس» ، در نتیجه به صورت معقول خود خوداندیش یعنی« روح» و خودآگاهی محض تبدیل می شود و به تعبیر دقیق تر با آن اتحاد می یابد . به این سان در این تحول ، سبب و غایت ، هویت واحدی دارند : مطلق، خودش را از رهگذر اندیشیدن به خود ( خودآگاهی ) می آفریند تا در فرآیندی زمانمند ، روح گردد . هدف مقاله حاضر آن است که پس از تحلیل و تطبیق این دو نظرگاه نشان دهد که به رغم تفاوتها ، این دو با استفاده از مفهوم خودآگاهی ، دگرگونی شناختی نفس را تبیین می کند.
https://pfk.qom.ac.ir/article_793_8b2a565999594fb3ec30323c97b78db6.pdf
2017-02-19
153
178
10.22091/pfk.2016.793
"عقل فعال "ٰ
"مطلق "
" ملاصدرا"
"هگل "
"روح "
"خودآگاهی"
عبدالرضا
صفری
safary_r@yahoo.com
1
استادیار گروه الهیات و علوم اسلامی دانشگاه پیام نور
LEAD_AUTHOR
امراله
معین
moein_54@yahoo.com
2
استادیار گروه الهیات دانشگاه شهرکرد
AUTHOR
ابن سینا. (1368). اشارات و تنبیهات. ترجمۀ حسن ملکشاهی. تهران: سروش.
1
ارسطو. (1393). درباره نفس. ترجمۀ علیمراد داودی. تهران: حکمت.
2
افلاطون. (1367). مجموعهرسائل افلاطون. ترجمۀ محمد حسن لطفی و رضا کاویانی. تهران: خوارزمی.
3
افلاطون. (1393). شش رساله افلاطون. ترجمۀ محمدعلی فروغی. تهران: هرمس.
4
حسن زاده آملی، حسن. (1362). معرفت نفس. دفتراول. تهران: علمی فرهنگی.
5
ملاصدرا. (1382). الشواهد الربوبیه. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
6
ملاصدرا. (1383). الاسفار الاربعه. جلدهای 3 و 8. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
7
ملاصدرا. (1422). مجموعه رسائل فلسفی. بیروت: داراحیاءالتراث العربی.
8
و.ت. ستیس. (1370). فلسفه هگل. ترجمۀ حمید عنایت. تهران:کتابهای جیبی.
9
هگل، فردریش. (1370). فنومنولوژی روح. ترجمۀ زیبا جبلی. تهران: شفیعی.
10
هیپولیت، ژان. (1386). پدیدارشناسی روح برحسب نظر هگل. ترجمۀ کریم مجتهدی. تهران: علمی فرهنگی.
11
Devries, willem. (2000). Hegel’s logic and philosophy of mind. in the age of German Idealism (ed). R.c.Solomon. London and New York: Rutledge.
12
Hegel. (1977). The difference Between Fichte’s and Schelling’s system of philosophy (ed). Harris and Walter Cerf. state university of New York.
13
Inwood, Michael. (1999). A Hegel Dictionary. The Black well publisher well publisher dictionary.
14
Rouch, Leo. (2000). Hegel,spirit and politic. in the age of German Idealism (ed). R.c Solomon. London and New York: Rutledge.
15
Seigel, Jerrold. (2005). The Idea of the self. Cambridge university press.
16
Solomon, R.c. (1987). from Hegel to Existentialism. Oxford: Oxford university press.
17
W.R, Bruce. (1999). Hegel, the logic of the self-consciousness. Edinburgh University press.
18
ORIGINAL_ARTICLE
پارادوکس کرول از منظر ویتگنشتاین، ابن سینا، و خواجه نصیر
پارادوکس کَرول بنیادیترین مفهوم منطق، یعنی مفهوم استنتاج را به چالش میکشد و چنین مینمایاند که در هیچ استنتاجی نمیتوان از مقدّمات به نتیجه رسید. مقالهی پیش رو این پارادوکس را بر سه اندیشمند بزرگ، ویتگنشتاین، ابنسینا، و خواجه نصیر، عرضه میکند و میکوشد تا راهحلّی را از سخنان آنان فرا چنگ آورد. ویتگنشتاین از یک وضع مقدّم «بیانناپذیر» ولی «نشاندادنی» در همهی استنتاجها سخن میگوید که سرانجام به تفکیک «قاعده» از «مقدّمه» میانجامد. ابنسینا نیز اصول منطقی را «مکیال» میداند نه «مادّه»، که این دقیقاً همان تفکیک یادشده است. و خواجه نصیر از نیازمندی هر قیاس اقترانی به یک وضع مقدّمِ «معاون» و «مقارن» سخن میراند که بیان دیگری از «وضع مقدّم بیانناپذیرِ نشاندادنیِ» ویتگنشتاین است که باز به تفکیک یادشده منتهی میشود. و تفکیک «قاعده» از «مقدّمه» و نارواییِ تبدیل اوّلی به دومی کلید حلّ پارادوکس کرول است. این دقیقاً همان تفکیک یادشده است. و خواجه نصیر از نیازمندی هر قیاس اقترانی به یک وضع مقدّمِ «معاون» و «مقارن» سخن میراند که بیان دیگری از «وضع مقدّم بیانناپذیرِ نشاندادنیِ» ویتگنشتاین است که باز به تفکیک یادشده منتهی میشود. و تفکیک «قاعده» از «مقدّمه» و نارواییِ تبدیل اوّلی به دومی کلید حلّ پارادوکس کرول است.
https://pfk.qom.ac.ir/article_811_04d9a786eeb2ef91940f5a82389dde25.pdf
2017-02-19
173
194
10.22091/pfk.2017.811
پارادوکس لوئیس کرول
پارادوکس استنتاج
چارلز لاتویج داجسون
وضع مقدم
مهدی
عظیمی
mahdiazimi@ut.ac.ir
1
استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
ابنسینا، حسین بن عبدالله. (1428). الشفاء: المنطق: 4- القیاس. راجعه و قدّم له الدکتور ابراهیم بیومی مدکور. به تحقیق سعید زاید. قم: منشورات ذوی القربی.
1
ــــــــــ (1383). الإشارات و التنبیهات. مع الشرح لنصیرالدین الطوسی و شرح الشرح لقطبالدین الرازی. قم: نشر البلاغه.
2
طوسی، خواجه نصیرالدین. (1376). کتاب اساس الاقتباس. تصحیح مدرّس رضوی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
3
Carroll, Lewis .(1895). What the Tortoise said to Achilles. Mind. New Series. 4 (14). 278-280.
4
Clark, Michael. (2002). Paradoxes from A to Z. London and New York: Routledge.
5
Heath, P. L. (1967). Carroll, Lewis. Encyclopedia of Philosophy. 2nd edition. Donald M. Borchert (ed.). 2. 51-52.
6
Kneale, W. & Kneale, M. (1978). Development of Logic. Oxford: Clarendon Press.
7
Russell, Bertrand. (2010). Principles of Mathematics. London and New York: Routledge Classics.
8
Wittgenstein, Ludwig. (2001). TractatusLogico-Philosophicus. translated by D. F. Pears and B. F. McGuinness. with an introduction by Bertrand Russell. London and New York: Routledge Classics.
9