TY - JOUR ID - 296 TI - عنایت‌ الهی‌ از دیدگاه‌ ابن‌ سینا و ملاصدرا JO - پژوهش‌های فلسفی -کلامی JA - JPTR LA - fa SN - 1735-9791 AU - ذبیحی, محمد AD - استادیار گروه فلسفه دانشگاه قم Y1 - 2006 PY - 2006 VL - 7 IS - 27 SP - 85 EP - 114 KW - عنایت الاهی KW - خدا KW - جهان KW - فاعلیت KW - بالعنایه KW - بالتجلی DO - 10.22091/pfk.2006.296 N2 - رابطۀ خدا و جهان که در حوزۀ اندیشه­های انسانی عمری به درازای تفکر بشر دارد، جزو بنیادی­ترین مسائل فلسفه و کلام در دنیای اسلام به­شمار می­آید . چرایی و چگونگی پیدایش نظام آفرینش ، تناقض­نماهایی نظیر وحدت و کثرت ،  حادث و قدیم، اراده و ضرورت علّی، اول­الاوائل، آخر­الاواخر و ... اندکی از بی­شمار مسائل فلسفی است که آرامش و قرار را از ذهن متفکران در طول تاریخ گرفته است. پیدایش دیدگاه­های طبیعت گرایانۀ محض، پوچ­گرایی سوفسطایی، اصالت انسان، تفکر خدامحوری و ده­ها نحلة فکری دیگر هر یک حاکی از تلاش مستمر و همه­جانبۀ اندیشمندان برای تبیین ارتباط خدا و جهان است. در مقاله حاضر، نگارنده با اشاره­ای بسیار گذرا به پیشینۀ بحث صفت عنایت الاهی، به تبیین دیدگاه دو فیلسوف نامدار جهان اسلام شیخ الرئیس ابن­سینا و  حکیم صدرالمتألهین و اختلاف نظر آن دو در این باره و بیان کیفیت فاعلیت خداوند می­پردازد.     UR - https://pfk.qom.ac.ir/article_296.html L1 - https://pfk.qom.ac.ir/article_296_cc318866c0e1a739ea92a0d82137c02b.pdf ER -