TY - JOUR ID - 614 TI - تأملاتی بر نظریه «معاد جسمانی » در دیدگاه حکیم آقاعلی مدرس JO - پژوهش‌های فلسفی -کلامی JA - JPTR LA - fa SN - 1735-9791 AU - ارشادی نیا, محمدرضا AD - استادیار گروه فلسه و کلام دانشگاه حکیم سبزواری Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 17 IS - 2 SP - 111 EP - 130 KW - صدرالمتألهین شیرازی KW - آقاعلی مدرس طهرانی KW - معاد جسمانی KW - معرفت نفس KW - رابطه نفس و بدن DO - 10.22091/pfk.2015.614 N2 - بیان کیفیت «معاد جسمانی» یکی از مسائل معرکهآرا و پرچالش در بین مسایل کلامی و فلسفی است. گروهی کیفیت آن را در معاد جسمانی عنصری منحصر دانسته و برخی آن را به تقلید وانهاده و در نهایت حکمت متعالیه به بیان کیفیت آن با اصول تمهیدی خود به تبیین پرداخته است. حکیم آقاعلی مدرس به عنوان حکیم متعالی، سعی دارد بدون هیچ تغییری در مبانی صدرایی تصویری ابتکاری از کیفیت معاد جسمانی ارایه دهد که حاصل منطقی دیگری در برابر استنتاج صدرا از همان مبانی باشد، او نه معاد عنصری بدن و برگشت روح به بدن دنیوی را بر میتابد، و نه بدن را تابع خلاقیت نفس در آخرت معرفی میکند، بلکه بدن دنیوی را پس از مرگ، تحت تأثیر نفس و به سوی تکامل و اتحاد با نفس در آخرت رهسپار میداند. توفیق نظریه وی مرهون رفع ابهامات و ایراداتی است که به طور منطقی متوجه نظریه‌اش می‌باشد. این تأملات را در دو محور رابطه نفس و بدن و غایت‌مندی حرکت تکاملی نفس و بدن، میتوان بازگو کرد. اگرچه وی در بیان رابطه نفس و بدن در دنیا بر ترکیب اتحادی آن دو و سایر مبانی صدرایی تأکید دارد، اما نتایج ناهمسانی را در رستاخیز بر این رابطه استوار میداند و در سویه غایت‌مندی نفس و بدن نیز توجیه وی معطوف به این است که بدن با شاخصه دنیوی به نفس به عنوان غایت خویش در رستاخیز می‌پیوندد. UR - https://pfk.qom.ac.ir/article_614.html L1 - https://pfk.qom.ac.ir/article_614_42d34fa48cf514c51cafbe478fff58a5.pdf ER -