TY - JOUR ID - 632 TI - تبیین رابطه صفات ذاتی و ذات واجب از دیدگاه ملاصدرا JO - پژوهش‌های فلسفی -کلامی JA - JPTR LA - fa SN - 1735-9791 AU - خادمی, حمید رضا AU - شریعتی, سلمان AD - استادیار مرکز تحقیق و توسعه AD - کارشناس ارشد فلسفه و کلام Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 17 IS - 4 SP - 89 EP - 108 KW - واژه گان کلیدی: صفات ذات KW - وحدت ذات KW - کثرت صفات KW - بساطت DO - 10.22091/pfk.2016.632 N2 - چکیدهپیرامون صفات ذاتی خداوند دو دیدگاه عمده وجود دارد. فلاسفه اسلامی قبل از صدرا و متکلمان امامیه عینیت صفات و ذات را برگزیدند. دسته ای از متکلمان غیر امامیه مانند اشاعره و کرامیه قائل به زیادت صفات بر ذات شدند ملاصدرا با رد کردن دیدگاه متکلمین غیر امامیه ادعای فلاسفه و متکلمان امامیه قبل از خود را که تنها با مبنا قرار دادن بساطت ذات، کثرت صفات را از ذات واجب نفی کردند؛ برگزید و ادعای عینیت صفات و ذات در تحقق خارجی را مطرح کرد. وی ضمن تشبیه رابطه صفات و ذات به رابطه معقولات ثانی فلسفی و وجود، و با استفاده از حیثیت تقییدیه کیفیت عینیت صفات و ذات را بیان کرد. ملاصدرا در مقام تصدیق و اثبات علاوه بر بیان محذورات زیادت صفات بر ذات و شکل دادن آنها در قالب قیاس استثنائی؛ استدلال های دیگری را اقامه کرد که با استفاده از مبانی خاص فلسفی خود نظیر اصالت و تشکیک وجود به اثبات مدعای خویش نائل آمد. به مناسبت طرح بحث صفات ذات؛ صفات اضافی، سلبی و فعلی هم بررسی شد که با تحلیل صدرا صفات اضافی و سلبی عین ذات واجب هستند و صفات فعل هم به اعتبار ارجاع به صفت قدرت عین واجب شدند.واژه گان کلیدی: صفات ذات، وحدت ذات، کثرت صفات، بساطت. UR - https://pfk.qom.ac.ir/article_632.html L1 - https://pfk.qom.ac.ir/article_632_fa6c19847b7f2e7ddcb08c5da8b38033.pdf ER -