ORIGINAL_ARTICLE
فهرست مقالات به فارسی و انگلیسی، شماره ۷۳
https://pfk.qom.ac.ir/article_1125_94fc1ef4e67096a6544c9bf1cbde4fef.pdf
2017-11-22
1
5
10.22091/pfk.2017.1125
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی و تحلیل نسبت انسان با طبیعت در فلسفه ملاصدرا
در فلسفه ملاصدرا انسان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. انسان تنها موجود ممکنی است که دارای حدّ وجودی مشخص و معینی نبوده و مراتب وجودی او متناظر و مطابق با عوالم و مراتب وجودی آن است. اصول و قواعد تأسیس این نظام فلسفی از قبیل اصالت وجود، تشکیک در وجود و به ویژه دو اصل حرکت جوهری و اتحاد عالم و معلوم و همچنین مراحل تکوین نفس و نسبت آن با بدن میتواند مبنای فلسفه زیستمحیطی را شکل دهد که به واسطه آن بتوان راهکارهایی برای تبیین نسبت انسان و طبیعت ارائه نمود و براساس آن بحران زیستمحیطی که طبیعت از آن رنج می برد، مدیریت شود. در نظام فلسفی حکمت متعالیه، طبیعت به عنوان مرتبهای از مراتب وجود به تناسب بهرهای که از وجود دارد؛ واجد علم، ادراک و شعور است بنابراین تعامل انسان با این موجود زنده به کلی با آنچه در فلسفه زیستمحیطی مبتنی بر فلسفه غرب تعریف شده، متفاوت است. تبیین و تحلیل معنای انسان و طبیعت در فلسفه ملاصدرا و بیان نسبت آن دو از اهداف اصلی این مقاله است.
https://pfk.qom.ac.ir/article_979_7deb56fb2ae373c028234abbc035a8c3.pdf
2017-11-22
5
24
10.22091/pfk.2017.887.1318
انسان
نفس
طبیعت
وجود
معرفت
اخلاق
فلسفه زیست محیطی
ابراهیم
رضایی
rezaeeebrahim@yahoo.com
1
استادیار گروه معارف قرآن و اهل بیت دانشگاه اصفهان
LEAD_AUTHOR
جعفر
شانظری
jshanazarei@yahoo.com
2
دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه اصفهان
AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابن عربی. محی الدین محمد بن علی (1405ق). فتوحات مکیه (2).(تحقیق: عثمان یحیی). المصریه.
2
آشتیانی، سید جلالالدین. (1380). شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم. قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
3
جهانگیری، محسن. (1383). محیالدین ابن عربی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
4
دکارت، رنه. (1369). تأمّلات. ترجمۀ احمد احمدی. مرکز نشر دانشگاهی. تهران.
5
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1414ق). الحکمة المتعالیة فى الاسفار العقلیة الاربعة. (تصحیح حسن حسنزاده آملی). تهران: مؤسسة الطباعة وزراة الثقافة والارشاد الاسلامی.
6
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1341). رسالة العرشیه. تصحیح و ترجمه: غلامحسین آهنی. تهران:؟؟؟؟
7
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1360). تفسیر القران الکریم. تحقیق: محمد خواجوی. قم: انتشارات بیدار.
8
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1375). مجموعۀ رسائل فلسفی؛ رساله شواهد الربوبیة. تحقیق: حامد ناجی اصفهانی. تهران: انتشارات حکمت.
9
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1375). ملا شیخ الغیب. تحقیق: محمد خواجوی. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
10
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1385). الشواهد الربوبیه. ترجمه و تفسیر: جواد مصلح. تهران: ؟؟؟؟
11
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1410ق). الحکمة المتعالیة فى الاسفار العقلیة الاربعة (2). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
12
فصلنامه علمی ـ پژوهشی معارف اسلامی. شماره16و17. انجمن معارف اسلامی. (1387)
13
نصر، سید حسین. (1383). اسلام و تنگناهای انسان متجدّد. ترجمه: انشاء اللّه رحمتی. تهران: دفتر پژوهش و نشر سهروردی.
14
Becker, Lawrence. C. (1995) .Applied Ethics.in Ecyclopedia of Ethics.)Ed.( (vol. 1) (Kagan shelly. Normative Ethios. westview press. Oxford. (1998.)
15
Potter, v. R, Bioethics: Bridge to the futher. Princettal. Engelwood cliffs n. s,)1971.)
16
ORIGINAL_ARTICLE
اوج لذّت نفس ناطقه و موانع درک آن از نظر ابنسینا
بحث از لذّت، ازجمله موضوعاتی است که سابقهای دیرینه در فلسفه دارد. لذّت از آن جهت که محصول نفس و قوای نفسانی است، از مباحث فلسفی تلقی میشود و از همین رو، در آثار فیلسوفانی چون ارسطو، فارابی، ابن سینا و ملاصدرا، به شکل و شیوهای مبسوط به آن پرداخته شده است. ابن سینا در آثار گوناگون خود، این بحث را مورد مداقّه قرار داده است. او پس از بیان این مطلب که هر قوهای، لذّت مخصوص به خود دارد، درک خیر محض را لذیذترین امر برای نفس ناطقه برمیشمارد که راه رسیدن به آن، غلبه بر موانع وصول است. این موانع از نظر او عبارتند از: عدم توجه نفس به کمال خویش، تن انسانی، مشغلههای بدنی، غرق شدن در طبیعت و عدم تجربه.
https://pfk.qom.ac.ir/article_983_3e93b661e783f9ee4e06b4b0653297da.pdf
2017-11-22
26
45
10.22091/pfk.2017.744.1294
ابن سینا
اوج لذّت
خیر محض
نفس ناطقه
عسگر
دیرباز
a.dirbaz5597@gmail.com
1
دانشیار گروه فلسفه دانشگاه قم
AUTHOR
مسعوده
فاضل یگانه
mfyegane@gmail.com
2
دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه قم
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1363). المبدأ و المعاد. به اهتمام عبداللّه نورانی. تهران: دانشگاه تهران.
2
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1364). ترجمه رساله اضحویه. (مترجم ناشناس)، تصحیح، مقدمه و تعلیقات: حسین خدیوجم. تهران: انتشارات اطلاعات.
3
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1377). الهیات من کتاب الشفاء. المحقق: حسن حسنزاده آملی. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
4
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1379). النجاة من الغرق فی بحر الضلالات. مقدمه و تصحیح محمد تقى دانشپژوه. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
5
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1382). الاضحویه فی المعاد. تحقیق: الدکتور حسن عاصی. تهران: شمس تبریزی.
6
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1383). الهیات دانشنامۀ علائى. مقدمه،حواشى و تصحیح: دکتر محمد معین. همدان: دانشگاه بوعلی سینا.
7
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1383). طبیعیات دانشنامۀ علائی.(چاپ دوم) مقدمه، حواشی و تصحیح: سید محمد مشکوة، همدان. دانشگاه بوعلی سینا.
8
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1383)، رساله نفس، مقدمه، حواشی و تصحیح: دکتر موسی عمید، همدان: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و دانشگاه تهران.
9
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1387). الاشارات و التّتبیهات.(الطبعة الثانیة) التحقیق: مجتبی الزراعی، قم: موسسه بوستان کتاب.
10
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1400ق). رسائل ابن سینا، قم: انتشارات بیدار.
11
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1980). عیون الحکمة. مقدمه و تحقیق: عبدالرحمن بدوی. بیروت: دارالقلم.
12
ابن فارس، احمد (1404ق). مقاییس اللغه. (ج2). قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
13
ابن منظور، محمد بن مکرم. (1405ق). لسان العرب. قم: نشر ادب حوزه.
14
آل یاسین، جعفر. (1405ق). الفارابی فی حدوده و رسومه. بیروت: عالم الکتب.
15
آمدی، عبدالواحد بن محمد. (1378). غررالحکم و دررالکلم. ترجمه و شرح: هاشم رسولی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
16
جرجانی، علی بن محمد. (1370). کتاب التعریفات. تهران: ناصر خسرو.
17
الحرّالعاملی، محمد بن حسن (1982). الجواهر السنیة فی الاحادیث القدسیة. بیروت: منشورات مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
18
خادمی، عین اللّه و مرتضی، حامدی. (؟؟؟؟) لذّت و اَلم اخروی در فلسفه سینوی. آینه معرفت. 28.
19
رازى، قطب الدین محمد بن محمد. (1375). المحاکمات. قم: نشر البلاغة.
20
صلیبا، جمیل. (1414ق). المعجم الفلسفی. (ج2)، بیروت: الشرکة العالمیة للکتاب.
21
طریحی، فخرالدین. (1375). مجمع البحرین. ترجمه: سید احمد حسینی. تهران: کتابفروشی مرتضوی.
22
طوسى، نصیر الدین. (1375). شرح الاشارات و التنبیهات. قم: نشر البلاغة.
23
فخر رازى. (1373)، شرح عیون الحکمة. مقدمه و تحقیق: محمد حجازى و احمد على سقا، تهران: موسسة الصادق (ع).
24
فخر رازی (1384). شرح الاشارات و التنبیهات. مقدمه و تصحیح: دکتر نجفزاده. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگى.
25
فراهیدى، خلیل بن احمد. (1410ق). العین. قم: نشر هجرت.
26
محمدی ریشهری، محمد. (1386). میزان الحکمة. ترجمه: حمیدرضا شیخی. قم: موسسه علمی-فرهنگی دارالحدیث.
27
معین، محمد. (1382). فرهنگ فارسی. تهران: انتشارات بهزاد.
28
یثربی، سیدیحیی (1383). فلسفه مشاء. قم: بوستان کتاب.
29
start-american-sign-language. com/cochlear-implants_html:https //www
30
ORIGINAL_ARTICLE
راههای مهار و تربیت قوّة خیال بر مبنای حکمت اسلامی
قوۀ خیال در نزد حکمای مسلمان جایگاهی ویژه دارد و در تمام عرصههای زندگی بشری - بهویژه در کسب کمالات انسانی - نقشی جدّی ایفا میکند؛ در عین حال، اصلاح و نگهداشت حدّ این قوّه، نیازمند مراقبتهای فراوانی است. حکمای مسلمان با شناختی دقیق از این قوّه و طبیعتش، بر مبنای همان مباحث حِکمی، روشهایی را برای حفظ و تربیت این قوه - در راستای تکامل انسانی - بیان کرده و برشمردهاند؛ هرچند باب مستقلی را به این بحث اختصاص ندادهاند. این مقاله کوشیده تا این راهها را که در منابع گوناگون تنها به اشاره آمدهاند، جمع و تبیین کند. مشغول داشتن قوّۀ خیال به حواس ظاهری، قرار دادن این قوّه در تحت فرمان قوّۀ عاقله، برنامههایی چون مراقبت، تمرکز و توحّد و کسب فضائل اخلاقیای چون صداقت، نیز اعتدال بخشیدن به مزاج و عمل به برخی اَذکار همچون تلاوت فراوان آیات سُخره، از جمله راههای پیشنهادی حکما برای مهار و تربیت قوۀ خیال است که در این مقاله بدانها پرداخته شده است.
https://pfk.qom.ac.ir/article_984_661183ff90a89854af3b98d2116942b3.pdf
2017-11-22
46
65
10.22091/pfk.2017.1027.1364
نفس
قوّۀ خیال
مهار
تربیت
حکمت اسلامی
محسن
ترکمان
saie_ms@yahoo.com
1
کارشناس ارشد دانشکده الهیات و ادیان دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
زهرا
پورسینا
zhpoursina@gmail.com
2
دانشیار گروه فلسه دانشگاه شهید بهشتی
AUTHOR
قرآن کریم. ترجمه: ابوالحسن شعرانی. تهران: انتشارات اسلامیه.
1
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1371). المباحثات. قم: بیدار.
2
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1375). النفس من کتاب الشفاء. تصحیح و تحقیق: علامه حسن حسنزاده آملی. قم: دفتر تبلیغات.
3
ابن سینا، حسین ابن عبدالله. (1375). الاشارات و التّنبیهات. شرح خواجه نصیرالدین طوسی. قم: نشر البلاغه.
4
اردبیلی، سید عبدالغنی. (1385). تقریرات فلسفۀ امام خمینی. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
5
الهی قمشهای، محیالدین مهدی. (1363). حکمت الهی عام و خاص. تهران: اسلامی.
6
بلخی، جلالالدین محمد ( مولوی). (1390). مثنوی معنوی. تهران: اشارات طلایی.
7
حسنزاده آملی، حسن. (1385). دروس معرفت نفس. قم: الف لام میم.
8
حسنزاده آملی، حسن. (1381). هزار و یک کلمه. قم: بوستان کتاب.
9
حسنزاده آملی، حسن. (1385). عیون مسائل النفس و سرح العیون فی شرح العیون. تهران: امیرکبیر.
10
حسنزاده آملی، حسن. (1365). هزار و یک نکته. تهران: رجاء.
11
سهرودی، شهاب الدین یحیی بن حبش (شیخ اشراق). (1372). مجموعه مصنفات شیخ اشراق. تحقیق: هانری کربن. تصحیح حسین نصر. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
12
سهرودی، شهاب الدین یحیی (شیخ اشراق). (1373). حکمة الاشراق. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
13
شعرانی، میرزا ابوالحسن. (1388). ترجمه و شرح تجرید الاعتقاد. تهران: هرمس.
14
صافی گلپایگانی، لطف اللّه. (1417ق)، جامع الاحکام (چاپ چهارم). قم: حضرت معصومه.
15
صمدی آملی، داود. (بیتا). شرح مراتب طهارت (2) (چاپ دهم). قم: قائم آل محمد.
16
طباطبایی، سید محمد حسین (علامه طباطبایی). (1388) مجموعه رسائل (2) [رساله الولایه]، ترجمه: همایون همتی. قم: بوستان کتاب.
17
طباطبایی، سید محمد حسین. (1417ق). المیزان فی تفسیرالقرآن. (ج1، 2، 3، 5، 10، 13،11). قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعۀ مدرسین حوزه علمیه قم.
18
کلینی رازی، محمد بن یعقوب. (1365). الأصول من الکافی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
19
مازندرانی، محمد صالح. (1342). شرح الکافی. تهران: المکتبه الاسلامیه.
20
مجلسی، محمدباقر (علامه مجلسی). (1363). مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول. محقق: هاشم رسولی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
21
موسوی خمینی، روح اللّه (امام خمینی). (1388). آداب الصلاه. تهران: مؤسسه تنظیم ونشر آثار امام خمینی
22
موسوی خمینی، روح اللّه (امام خمینی). (1387). توضیح المسائل. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
23
نوری، میرزا حسین (محدث نوری). (1408ق). مستدرک الوسائل. قم: مؤسسه آل البیت(ع).
24
ORIGINAL_ARTICLE
نقش نبی در دریافت وحی با تکیه بر دیدگاه فارابی، ابن سینا و ملاصدرا بههمراه نقد دیدگاه برخی روشنفکران معاصر
مسئلۀ وحی و نقش نبی در آن، از مسائل بسیار مهم در میان اندیشمندان اسلامی است و در این میان، فارابی نخستین کسی است که بهگونهای روشمند، به تحلیل بحث وحی و نبوت پرداخته است. او تبیینی معرفتشناسانه از وحی دارد و معتقد است که عقل مستفاد نبی پس از تعالی و اتصال با عقل فعّال، معرفت وحیانی را دریافت کرده و به مدد قوۀ تخیل به حقایق و امور معقول، صورت میبخشد. ابن سینا نیز ضمن وارد کردن قوه حدس در فرآیند وحی و تبیین مراتب عقول، بر این باور است که نبی حقایق عقلی را دریافت کرده و به این حقایق، از طریق قوۀ متخیّله، صورت میدهد. ملاصدرا نیز معتقد است که عقل فعّال، عقلِ بالقوه را به فعلیت میرساند. او تمایز میان وحی و غیر وحی را در اموری مانند نحوۀ دریافت معقولات، کمّیت آنها و کیفیت وصول به مبدأ معقولات میداند و برای بیان این تمایز، از عنصر قوۀ حدس و عقلِ قدسی بهره میجوید. از دید این سه فیلسوف، نبی «قابل» وحی است که پس از اتصال به عالم غیب و یا اتحاد با آن، معارف را ابتدا از طریق عقول و در نهایت، بیواسطه دریافت میکند.
https://pfk.qom.ac.ir/article_974_7526b7c6f11c1d7efd6261dc20b1dc02.pdf
2017-11-22
66
87
10.22091/pfk.2017.265.1152
وحی
نبی
فارابی
ابن سینا
ملاصدرا
قوۀ خیال
حدس
عقل قدسی
عطیه سادات
فیض
feiz1030@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری رشته شیعهشناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب
LEAD_AUTHOR
فاطمه
سلیمانی
fateme_soleimani@yahoo.com
2
دانشیار گروه رشته فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه امام صادق(ع)
AUTHOR
قرآن کریم.
1
نهج البلاغه.
2
ابن سینا، حسین ابن عبداللّه. (1363). المبدأ و المعاد. تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مکگیل.
3
ابن سینا، حسین بن عبد اللّه. (1400ق). رسائل ابن سینا (رسالة فی الفعل و الانفعال و اقسامهما). قم: انتشارات بیدار.
4
ابن سینا، حسین بن عبد اللّه. (1383). الاشارات و التنبیهات. قم: نشر البلاغة.
5
ابن منظور، محمد بن مکرم. (1405 ق). لسان العرب. قم: نشر ادب الحوزه.
6
الازهری الهروی، محمد بن احمد بن الازهر. (1425 ق). تهذیب اللغه. بیروت: دار الکتب العلمیة.
7
جهامی، جیرار. (1998). موسوعة مصطلحات الفلسفه عند العرب. بیروت: مکتبة لبنان ناشرون.
8
راغب اصفهانی، حسین بن محمد بن فضل. ( 1363). تحقیق مفردات الفاظ قرآن. ترجمه: سید غلامرضا خسروی حسینی. تهران: انتشارات مرتضوی.
9
سروش، عبد الکریم. کلام محمد. متن گفتوگو با میشل هوبینگ. قابل دسترسی در سایت:
10
http://www.drsoroush.com. Accessed March.9.2008
11
سروش، عبدالکریم. بشر و بشیر. پاسخ سروش به آیةاللّه جعفر سبحانی. قابل دسترسی در سایت:
12
http://www.tabnak.ir. Accessed March.9.2008
13
سید مظهری، منیره. (1391). فارابی و تحلیل فلسفی نبوت. مجموعه مقالات همایش فارابی. انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
14
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1381). المبدأ و المعاد فی الحکمة المتعالیة. تصحیح، تحقیق و مقدمه: محمد ذبیحی و جعفر شاهنظری. تهران: انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
15
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1382). الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه.صحیح و تحقیق و مقدمه سید مصطفی محقق داماد. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
16
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1386). مفاتیح الغیب. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
17
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). ( 1380). الحکمة المتعالیة فی الاسفار الاربعة العقلیة. تصحیح، تحقیق و مقدمه: مقصود محمدی. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
18
طباطبایی، سید محمد حسین (علامه طباطبایی). (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
19
طبرسی، ابو علی الفضل بن الحسن. (بیتا). تفسیر مجمع البیان. ترجمه ضیاءالدین نجفی. تهران: مؤسسه انتشارات فراهانی.
20
فارابی، ابونصر محمد. (1376). السیاسة المدنیه. ترجمه و شرح ملکشاهی، .تهران: انتشارات سروش.
21
فارابی، ابونصر محمد. (1995ه ق). آراء اهل المدینة الفاضلة و مضاداتها. شرح: علی بو ملحم. بیروت: دار و مکتبة الهلال.
22
قائمینیا، علیرضا. (1381). وحی و افعال گفتاری. قم: انتشارات زلال کوثر.
23
مجلسی، محمدباقر (علامه مجلسی). (1403 ق). بحار النوار. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
24
مدکور، ابراهیم. (1360). دربارۀ فلسفۀ اسلامی و روش تطبیق آن. ترجمه: عبدالمجید آیتی. تهران: انتشارات امیرکبیر.
25
ملایری، موسی. (1384). تبیین فلسفی وحی (از فارابی تا ملاصدرا). قم: انتشارات کتاب طه.
26
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تطبیقی «کیفیت علم پیشین إلهی» از منظر صدرالمتالهین و ابن عربی
علم الهی به ماسوا، در دو حیطۀ «پیش از خَلق» و «پس از خَلق»، مورد کنکاشهای علمی فراوان قرار گرفته است. در این دو حیطه، صفتِ «علم الهی به مخلوقات متکثّر، پیش از خلق آنها»، به جهت آنکه از صفات ذاتی بوده و ذات الهی نیز بسیط و در نهایتِ صرافت است، بیشتر مورد توجه بوده است؛ زیرا اثبات علمِ پیشین به مخلوقاتِ متکثّر در عین بساطتِ ذات، در ابتدا و ظاهر امر، متناقضنما جلوه کرده و از همینرو، در این بستر، دیدگاههای گوناگونی مطرح شدهاند. ملاصدرا و ابن عربی نیز در این مسئله، با نقد گفتار اندیشمندان پیش از خود، به تبیین کیفیت این قسم از علم الهی پرداختهاند. در این پژوهش، ثبوت «علمِ پیشین الهی» مفروض بوده و در پرتو آن، درصدد تبیین کیفیّت این قسم از علم، از منظر این دو اندیشمند هستیم. یافتههای بهدست آمده که با روش تحلیلی - منطقیِ عبارات ملاصدرا و ابن عربی به دست آمدهاند، نشان از اتحاد دو دیدگاه در اکثر مبانی و نتایج و اختلاف در روشِ تبیین دارند. ملاصدرا - همچون ابن عربی - علم پیشین را متحد با ذات و بلکه عین آن دانسته و توجیه کثرت در بساطت ذات را در گروِ تبیین «اعیان ثابته»ای میداند که از مصطلحات ابن عربی در بحث علم پیشینِ الهی است.
https://pfk.qom.ac.ir/article_977_3eb6b086b3afbbf418d430b08e2dc9a1.pdf
2017-11-22
88
107
10.22091/pfk.2017.580.1245
علم پیشین الهی
ملاصدرا
ابن عربی
بساطت ذات
عین ثابت
محمد حسین
وفائیان
mh_vafaiyan@yahoo.com
1
داشنجوی دکتری رشته فلسفه و کلام دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
حسن
ابراهیمی
ebrahim@ut.ac.ir
2
دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه تهران
AUTHOR
ابن عربی، محیی الدین، (بیتا)الفتوحات المکیه. بیروت: دار الصادر.
1
ابن عربی، محیی الدین، (1370)، فصوص. (به تصحیح عفیفی)، تهران: الزهراء.
2
ابن عربی، محیی الدین، (1421)، مجموعه رسائل ابن عربی(3جلدی)، بیروت: دار المحجة البیضاء.
3
ابن عربی، محیی الدین، (1422)، تفسیر قرآن. بیروت: داراحیاء التراث.
4
ابن عربی، محیی الدین، (1423)، دیوان شعر. بیروت: چاپ دوم، دار الکتب العربیه.
5
ابن عربی، محیی الدین، (1994) الفتوحات المکیه ، بیروت: چاپ دوم، دار احیاء التراث.
6
جامی، عبد الرحمن، (1370)، نقد النصوص، تهران: چاپ دوم، سازمان چاپ و نشر وزارت ارشاد.
7
جامی، عبد الرحمن، (1425)، شرح فصوص، بیروت: دار الکتب العلمیة.
8
جندی، مؤید الدین، (1423)، شرح فصوص الحکم (تصحیح: جلال الدین آشتیانی)، قم: چاپ دوم، بوستان کتاب.
9
جوادی آملی، عبداللّه، (1372)، شرح جلد ششم از حکمت متعالیه (ج2)، تهران: الزهراء.
10
رضایی، علی، (1386)، علم پیشین الهی از دیدگاه صدرالمتألهین و علامه طباطبایی، رشد آموزش معارف اسلامی، شماره64
11
سبزواری، ملّا هادی. (1981)، حاشیه بر اسفار (مطبوع در ضمن اسفار)، بیروت: دار احیاءالتراث.
12
سبزواری، ملّا هادی. (1383)، اسرار الحکم، قم: مطبوعات دینی.
13
سبزواری، ملّا هادی. (1422)، شرح منظومه، قم: نشر ناب.
14
سبزواری، ملّا هادی. (1360)، تعلیقات بر شواهد الرّبوبیه (مطبوع در ضمن شواهد)، مشهد: المرکز الجامعی للنشر.
15
سبزواری، ملّا هادی، (1981)، شرح اسفار (مطبوع در ضمن اسفاراربعه)، بیروت: دار الاحیاء.
16
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1302)، مجموعه الرسائل التسعه- رسالة فی التشخص- تهران: بینام.
17
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1354)، المبداء و المعاد، تهران: انجمن حکمت و فلسفه.
18
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1360 الف)، اسرار الایات، تهران: انجمن حکمت و فلسفه.
19
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1360 ب)، الشواهد الربوبیه، مشهد: المرکز الجامعی للنشر.
20
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1361)، العرشیه، تهران: نشر مولی.
21
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1363 الف)، المشاعر، تهران: کتابخانه طهوری.
22
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1363 ب)، مفاتیح الغیب، تهران: موسسه تحقیقات فرهنگی.
23
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1387)، سه رساله فلسفی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
24
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1375)، مجموعه رسائل فلسفی، تهران: حکمت.
25
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1381)، شرح اصول کافی، موسسه تحقیقات فرهنگی، تهران:
26
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1404ق)، شرح الهدایه الاثیریه، بیروت: التاریخ العربی.
27
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1981)، الحکمة المتعالیة فى الاسفار العقلیة الاربعة (ج8،7،5،3،2،1)، بیروت: دار احیاءالتراث.
28
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (بیتا الف) ایقاظ النائمین (به تصحیح دکتر مویدی)، بیجا: انجمن حکمت و فلسفه.
29
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (بیتا ب)، حاشیه بر الهیات شفاء، قم: نشر بیدار.
30
طباطبایی، سید محمد حسین (علامه طباطبایی). (1388)، نهایة الحکمة، قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
31
فارابی، ابونصر محمد بن محمد. (1405)، الجمع بین رایی الحکیمین، تهران: چاپ دوم، الزهراء.
32
فرامرز قراملکی، احد. (1388)، روش شناسی فلسفه ملّاصدرا، تهران، بنیاد حکمت صدرا.
33
فلوطین، (1413). اثولوجیا، قم: نشر بیدار.
34
فیاض صابری، عزیز اللّه، (1383)، علم پیشین الهی و اختیار انسان، مجله تخصصی کلام اسلامی، شماره51.
35
قونوی، صدرالدین محمد. (1381)، اعجاز البیان، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
36
قیصری، داوود، (1375)، شرح فصوص (به تصحیح آشتیانی)، تهران: علمی و فرهنگی.
37
قیصری، داوود، (1381)، رسالة فی التوحید، تهران: چاپ دوم، مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
38
ندری ابیانه، فرشته. (1386)، تأثیرات ابن عربی بر حکمت متعالیه، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
39
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تطبیقی مبانی معناشناختی ماتریدیه و دیوبندیه در باب توحید و شرک
در عالَم اهل تسنن، دیوبندیه، مکتبی است که طی حدود دو قرن گذشته، از درون مذهب کلامی ماتریدیه برخاسته است. ادعای پیروی از کلام ماتریدیه، مهمترین شاخصۀ کلامی دیوبندیه است، اما این مدعا در تطبیق مباحث کلامی، دچار تزلزلهایی شده است. تطبیق آراء این دو مکتب در تحلیل مباحث توحید و شِرک، نشان میدهد که دیوبندیه در برخی موارد، دیدگاه متفاوتی را اختیار کرده که بخشی از این مغایرتها، به مبنای معناشناختی دیوبندیان در اطلاق «شرک» به هر امر دارای شائبه باز میگردد. طی یک بررسی توصیفی- تحلیلی در پاسخ به سؤال از میزان تحوّل دیوبندیه در موضوع تحقیق، این نتیجه حاصل شد که دیوبندیان به توسعۀ مفهومی در تعریف شرک و اقسام آن قائلاند و بر بدعتزدایی بر پایۀ اموری که شائبۀ شِرک دارند و تسرّی مصادیق شرک به اعمالی که پیش از آن شرک شمرده نمیشد، تمرکز کردهاند.
https://pfk.qom.ac.ir/article_982_ca6e7f34c7fa93626bbb7656f25d2f38.pdf
2017-11-22
108
127
10.22091/pfk.2017.870.1311
توحید
شِرک
دیوبندیه
ماتُریدیه
معناشناسی
مهدی
فرمانیان
m.farmanian@chmail.ir
1
دانشیار گروه فلسفه دانشگاه ادیان و مذاهب
AUTHOR
محمد
الله نیا سماکوش
ghebte@chmail.ir
2
دانشجوی دکتری مذاهب کلامی دانشگاه ادیان و مذاهب اسلامی
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابوزهره، محمد. (1996). تاریخ المذاهب الاسلامیة فی السیاسة و العقائد و تاریخ المذاهب الفقهیة. قاهره: دارالفکر العربی.
2
احسن گیلانی، سید مناظر. (1384). سیری در زندگی حضرت امام مولوی محمد قاسم نانوتوی. ترجمه: صلاحالدین شهنوازی (ترجمه و تلخیص کتاب 3 جلدی «سوانح قاسمی»). زاهدان: صدیقی.
3
البَزدَوِی، محمد بن محمد (1383).اصول الدین. حققه و قدم له هانز بیترلنیس. قاهرة: دار احیاء الکتب العربیة.
4
التهانوی، اشرف علی. (1432ق، 2011). الاسلام و العقلانیة. تعریب نور عالم خلیل الأمینی. الهند: أکادیمیة شیخ الهند الجامعة الاسلامیة دار العلوم دیوبند.
5
الجسر الطرابلسی، حسین بن محمد. (1373). مختصر من کتاب الحصون الحمیدیه للمحافظة علی العقائد الاسلامیة. تهذیب من نجم الدین محمد الدرکانی. زاهدان: صدیقی.
6
جلالی، سید لطف اللّه. (خرداد 1383). پژوهشی در باب ماتریدیه. معرفت، شماره 78، 96-110.
7
دار الندوة العالمیة للطباعة و النشر و التوزیع. (1418ق). الموسوعة المسیرة فی الادیان و المذاهب و الاحزاب المعاصرة (1) (الطبعة الثالثة). اشراف و تخطیط و مراجعة د. مانع بن الحمّاد الجهنی. ریاض: الندوة العالمیة للشباب الاسلامی.
8
دهلوی، شاه ولیاللّه احمدبن عبدالرحیم. (1386). الفوز الکبیر فی اصول التفسیر. تصحیح و تحقیق: عبداللطیف ناروئی. بیجا: بینا.
9
دهلوی، کفایت اللّه. (1378). تعلیم الاسلام (چاپ سوم). ترجمه: ابوالحسین عبدالمجید مرادزهی خاشی. زاهدان: صدیقی.
10
زبیدی، مرتضی. (1409ق). اتحاف السادة المتقین بشرح اسرار احیاء علوم الدین (ج2)، بیروت: دارالکتب العلمیة.
11
زکریا، محمد. (1378). فضایل اعمال. ترجمه: ابوالحسین عبدالمجید مرادزهی خاشی. زاهدان: صدیقی.
12
سمرقندی، اسحاق بن محمد. (1348). ترجمه السواد الاعظم، ترجمه حدود 370ق. به فرمان امیر نوح سامانی. به اهتمام عبدالحیّ حبیبی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
13
السمرقندی، نصربن محمد. (1418ق/1997). تفسیر السمرقندی: المسمی بحر العلوم (ج1-3). بیروت: دارالفکر.
14
سهارنپوری، خلیل احمد. (1983). المهند علی المفند، یعنی عقائد علماء اهل سنت دیوبند، باضافۀ عقائد اهل السنة و الجماعة. سید عبدالشکور ترندی، لاهور: المطبعة العربیة.
15
الشافعی، کمال الدین محمد بن محمد. (1425ق). المسامرة شرح المسایرة فی العقائد المنجیة فی الآخرة، الجامعة لاصطلاحات السلف و الماتریدیة و الأشاعرة. صیدا، بیروت: المکتبة العصریة.
16
طاش کبریزاده، احمد بن مصطفی. (1993). مفتاح السعاده و مصباح السیاده فی موضوعات العلوم (2). قاهره: العربی.
17
فرمانیان، مهدی. (1388). دیوبندیه، بریلویه و رابطه آنها با وهابیت. در مجموعه مقالات: فرق تسنن، قم: ادیان. 663- 680.
18
الفیومی، محمد ابراهیم. (1423). شیخ اهل السنة و الجماعة ابومنصور الماتریدی وحدة الاصول علم الکلام. القاهرة: دارالفکر العربی.
19
الماتریدی، ابی منصور محمد بن محمد. (بیتا). التوحید. حققه و قدم له فتح اللّه خلیف. اسکندریه: دار الجامعات المصریه، دار الجامعات المحمدیه.
20
الماتریدی، ابی منصور محمد بن محمد. (1404ق/1983). تأویلات اهل السنة. حققه و راجعه محمد مستفیض الرحمن. بغداد: مطبعة الارشاد.
21
میربلوچ یوسفی توحیدی، نعمت اللّه. (1390). نغمههای توحیدی (ج1). گردآورنده: عبدالجلیل براهویی زاهدی. بیجا: نگین کویر.
22
النانوتوی، محمد قاسم. (1432ق/ 2011). محاورات فی الدین. تعریب محمد ساجد القاسمی. الهند: أکادیمیة شیخ الهند الجامعة الاسلامیة دارالعلوم دیوبند. نسخه الکترونیکی تصویری (pdf) بارگذاری شده از سایت دارالعلوم دیوبند: www. darululoom-deoband. com.
23
ندوی، سید ابوالحسن علی. (1361). تاریخ دعوت و اصلاح (ج5). ترجمه: علامه محمد ابراهیم دامنی. زاهدان: صدیقی.
24
نعمانی، محمد منظور. (1387). اسلام چیست؟. ترجمه: ابوالحسین عبدالمجید مرادزهی خاشی. زاهدان: فاروق اعظم.
25
ORIGINAL_ARTICLE
مشکل جدایی در نظریههای انسجام توجیه
نظریۀ انسجامگرایی از بدیلهای مطرح نظریۀ مبناگرایی در ساختار توجیه است. مهمترین مشکل نظریۀ انسجامگرایی در توجیه، مشکل جدایی است. این مقاله با رویکردی تحلیلی به بررسی این مشکل میپردازد. ایدۀ اصلی این اِشکال این است که در این نظریه از آنجا که توجیه یک باور تنها تابعی از انسجام آن باور با دیگر باورهاست، میتوان باورهای موجّهی فرض کرد که هیچ ارتباط توجیهی با واقعیت نداشته باشند. از این رو، این نظریه مستلزم هیچگونه ارتباطی میان باور با واقعیت نیست. پس از ذکر دو پاسخ اصلی به این مشکل، نشان میدهم این دو پاسخ ناتمام هستند. پس از تحلیل این مشکل نشان خواهم دادکه این اِشکال برآمده از درونگرایی این نظریه است و از همینرو، وضعیت انسجامگرایان با مبناگرایان در قِبال این مشکل یکسان است و بر همین اساس، این اِشکال به مبناگرایان نیز وارد است. در نهایت، سعی میکنم دفاعی برای نظریههای درونگرا در مواجهه با این مشکل ارائه کنم.
https://pfk.qom.ac.ir/article_981_77928394486f49521a72d3952dccf47a.pdf
2017-11-22
128
151
10.22091/pfk.2017.303.1167
انسجامگرایی
مبناگرایی
درونگرایی
مشکل جدایی
توجیه
محمد علی
پودینه
ma.poudineh@yahoo.com
1
طلبه درس خارج حوزۀ علمیه قم و دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
Alston, W. P. (1993). The Reliability of Sense Perception. lthaca and London: Cornell University Press.
1
Bonjour, L. (1985). The Structure of Empirical Knowledge. Cambridge: Harvard University Press.
2
Feldman, R. (2003). Epistemology. Upper Saddle River, New Jersey: Prentice - Hall.
3
Haack, S. (1993). Evidence and Inquiry: Towards Reconstruction in Epistemology. Oxford: Blackwell.
4
Lemos, N. (2007). AnIntroduction to the Theory of Knowledge. New York: Cambridge University Press.
5
Lipton, P. (1993). Inference to the Best Explanation. London: Routledge.
6
Mattey, G. J. (1989). Personal coherence, Objectivity, and Reliability. In Bender John w (Ed.). The Current state of the coherence theory. (pp. 38- 51). London: Kluwer Academic Publishers.
7
Moser, P. K. (1989). Knowledge and Evidence. Cambridge: Cambridge University Press.
8
Plantinga , A. (1993). Warrant: The Current Debate. New York. Oxford: Oxford University Press.
9
Pollock, J. l. & Cruz Joseph. (1999). Contemporary Theories of Knowledge. Lanham, MD: Rowman & littlefield.
10
Roche, W. A. (2006). The structure and grounding of epistemic justification. The Ohio State University.
11
Russell, B. (1967). The Problems of Philosophy. Oxford: Oxford University Press.
12
Schilck, M. (1959). The foundation of Knowledge. In A. J. Ayer (ed.). Logical Positivism. (pp. 209- 227). New York: The Free Press.
13
Sosa, E. (2003). Knowledge in perspective: Selected essays in epistemology. Cambridge: Cambridge University Press.
14
Sosa, E. (2008). The Raft and the Pyramid. In Ernest Sosa et al. (Ed.). Epistemology: An Anthology. (pp. 145- 164). Blackwell Publishing Ltd.
15
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی و تبیین رویکرد «وحی فراگزارهای» از دیدگاه حکمت متعالیه
یکی از مسائل مهم در تبیین وحی، بررسی رویکردهای گزارهای و غیرگزارهای در وحی است. در میان رویکردهایی که در تبیین این مسئله وجود دارد، رویکرد ملاصدرا - به دلیل توجه به دو وجه گزارهای و غیرگزارهای وحی - از جایگاه ویژهای برخوردار است. این رویکرد در مقایسه با تبیینهایی که تنها یکی از جنبههای وحی را مورد توجه قرار دادهاند، بسیار مهم است. در الهیات مسیحی دو رویکرد کلّی گزارهای و غیرگزارهای در این خصوص وجود دارد؛ بر اساس رویکرد نخست، وحی مجموعه گزارههای آگاهیبخش دربارۀ خداوند است، در حالیکه بر اساس رویکرد دوم، وحی همان فعل الهی است که در طی آن خداوند خود را آشکار میکند. تقابل و تضاد این دو رویکرد و نقدهایی که بر هریک از این دیدگاهها وارد شده حاکی از ضرورت وجود رویکردی جدید است که در الهیات مسیحی نمیتوان یافت. این مقاله تلاشی در جهت معرفی دیدگاه ملاصدرا به عنوان رویکردی جدید است که در آن به هر دو وجه گزارهای و غیرگزارهایِ وحی توجه شده است. رویکرد ملاصدرا به دلیل ابتنا بر مبانی هستیشناختی، معرفتشناختی، انسانشناختی و زبانشناختی و برقراری پیوند میان هر دو وجه گزارهای و غیرگزارهای، از این قابلیت برخوردار است که به عنوان رویکرد «وحی فراگزارهای» مطرح شود.
https://pfk.qom.ac.ir/article_980_247ddf0d62046a183e2e0cde66ef8e42.pdf
2017-11-22
157
173
10.22091/pfk.2017.1256.1420
وحی گزارهای
وحی غیرگزارهای
وحی فراگزارهای
الهیات مسیحی
حکمت متعالیه
وحیده
فخار نوغانی
fakhar@um.ac.ir
1
استادیار دانشگاه فردوسی مشهد
LEAD_AUTHOR
اشعری، ابوالحسن (بیتا). اللمع فی الرد علی الزیغ و البدع، قاهره: المکتبة الازهریة للتراث، تصحیح: حموده غرابه.
1
شهرستانی، عبدالکریم (1425ق). نهایة الاقدام فی علم الکلام، بیروت: دار الکتب العلمیة، تحقیق: احمد فرید فریدی.
2
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1366). تفسیر القرآن الکریم، تحقیق: محمد خواجوی، قم: انتشارات بیدار، چاپ دوم.
3
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1354). المبدأ و المعاد، تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران، تصحیح: سید جلالالدین آشتیانی.
4
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1360). الشواهد الربوبیه، (چاپ دوم) مشهد: المرکز الجامعی للنشر، تصحیح و تعلیق: سید جلالالدین آشتیانی.
5
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1363). مفاتیح الغیب، مقدمه و تصحیح: محمد خواجوی، تهران: موسسه تحقیقات فرهنگی.
6
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1375). مجموعه رسائل فلسفی، تهران: انتشارات حکمت.
7
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا). (1387). المظاهرالالهیه فی اسرار العلوم الکمالیه، تهران: بنیاد حکمت صدرا، مقدمه و تصحیح: سید محمد خامنهای.
8
شیرازی، محمد ابن ابراهیم (ملاصدرا) (1981). الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة،(چاپ سوم) بیروت: دار احیاء التراث.
9
قاضی عبدالجبار معتزلی. (1422ق). شرح الاصول الخمسه، بیروت: دار احیاء التراث العربی، تعلیق احمد بن حسین ابی هاشم.
10
قاضی عبدالجبار معتزلی. (1965). المغنی فی ابواب التوحید و العدل، قاهره: الدار المصریه، تحقیق: جرج قنواتی.
11
هوردن، ویلیام. (1368). راهنمای الهیات پروتستان، ترجمه: طه طاووس میکائیلیان، تهران: انتشارات علمی فرهنگی.
12
Bertram, R. (1951). “Bruner on Revelation”, Printed in Concordia Theological Monthly, Vol XXII, No 9, (September, PP. 625-643).
13
Evans, C. S. (2005). “Faith and Revelation”, in The oxford Handbook of philosophy of religion, Ed. by William J. Wainright, Oxford University Press: New York.
14
Facker, G. (1997). The Doctrine Revelation, Edinburgh: Edinburgh University Press.
15
Farmer, H. H., (1942). The World and God, London: Nisbet.
16
Fuerbach, L. (2012). The Essence of Christianity, Translated by George Eliot, Digireads. com Publishing.
17
Hardy, D. (2005). Karl Barth in the Modern Theologians, Edited by Daivid Ford, Oxford, Blackwell Publishing
18
McGrath, A. (2011). Christian Theology, Fifth Edition, London: Willey- Blackwell.
19
Schleiermacher, F. (2003). On Religion, Speeches to its Cultured Despisers, Edited by Richard Crouter, Cambridge: Cambridge University Press
20
Schwöbell, C. (2005), Wolfhart Pannenberg in The Modern Theologians, Edited by Daivid Ford, Oxford: Blackwell Publishing.
21
Taylor, M. (2007), Ocr philosophy of religion, London: Routledge
22
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تطبیقی آراء ابن سینا و ابن میمون درباره معاد
ابن سینا و ابن میمون هر دو از فیلسوفانی بودهاند که دغدغۀ اثبات عقلانی عقاید دینی خود را داشتهاند. ابن سینا از منظرِ اسلام معاد را در دو شکل روحانی و جسمانی میپذیرد، اما در نحوۀ پذیرش آنها دو رویکرد متفاوت دارد. او معاد جسمانی را نه از طریق استدلال، بلکه به دلیل ایمانش به کلام اللّه میپذیرد و معاد روحانی را از طریق برهان اثبات میکند. او سیمای معاد و تمام ویژگیها و اوصاف آن را روحانی تأویل کرده و لذّت والم ابدی را متعلق به نفس میدانسته است. نفس است که پس از جدایی از تن نیکبخت یا بدبخت است. غایتِ لذّت، نظر به ذات باریتعالی و ملائکه است. ابن میمون هم به همین منوال برای اثبات معادِ روحانی اقامۀ برهان کرده است. او نیز به پاداش و مجازات و لذّت و اَلم روحانی اخروی قائل است و غایت لذّت را رؤیت شخینا میداند که از آن به «معرفت» تعبیر میشود. در این مقاله به بررسی تطبیقی این دو دیدگاه فلسفی یکی با داعیۀ اسلام و دیگری با داعیۀ یهود پرداخته شده است.
https://pfk.qom.ac.ir/article_976_0d3e071fb6a9e08236a77798e6f9e644.pdf
2017-11-22
194
215
10.22091/pfk.2017.812.1297
معاد روحانی
معاد جسمانی
لذّت و الم
ابن میمون
ابن سینا
ملیحه
صابری نجف ابادی
malihehsaberi@gmail.com
1
استادیار سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)
LEAD_AUTHOR
ابن سینا، حسین بن عبداللّه (١٣٥٠). رساله اضحویه. تصحیح و تعلیقات: حسین خدیوجم. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
1
ابن سینا، حسین بن عبداللّه. (١٣٦٣) المبدا و المعاد. به اهتمام عبداللّه نورانی. تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی مکگیل با همکاری دانشگاه تهران.
2
ابن سینا، حسین بن عبداللّه. (١٣٦۴)، نجات. با مقدمه محمدتقی دانشپژوه، تهران: دانشگاه تهران.
3
ابن سینا، حسین بن عبداللّه. (١٣٧۵). الاشارات و التّنبیهات. قم: نشر بلاغه
4
ابن سینا، حسین بن عبداللّه. (١٤٠۴). التعلیقات، تحقیق و مقدمه از عبدالرحمن بدوی. قم: مکتب الاعلام.
5
ابن سینا، حسین بن عبداللّه. (١٤٠۵)، الشفا طبیعیات، مقالۀ ششم و مقالۀ نهم. قم: منشورات مکتبة آیة اللّه مرعشی نجفی.
6
اپستاین، ایزیدور. (1393). یهودیت. ترجمه بهزاد سالکی. تهران: موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
7
ادریس، محمد جلاء (بیتا) التأثیر الاسلامی فی فکر الدینی الیهودی، مصر. القاهره: مکتبة مدبولی.
8
ارشد ریاحی، علی. (1393). حدوث نفس انسانی از دیدگاه فلاسفه اسلامی و سازگاری آن با عالم ذر. پژوهشهای فلسفی کلامی. دوره 13. شماره 52. ص62-43.
9
دقیقیان، شیرین دخت. (1378) نردبانی به آسمان نیایشگاه در تاریخ و فلسفه یهود. تهران: نشر ویدا.
10
دیوانی، امیر(1376) حیات جاودانه، تهران: معاونت نهاد نمایندگی رهبری،
11
زریاب، عباس. (1374) ابن میمون. دایرة المعارف بزرگ اسلامی. زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی. تهران: بنیاد دایرة المعارف بزرگ اسلامی.
12
صابری، ملیحه: (1381) بررسی جاودانگی انسان از منظر ملاصدرا. نشریه شناخت، ش 36، ص 33-54. دانشگاه شهید بهشتی.
13
قندیل، عبدالرزاق احمد. (1984). الاثرالاسلامی فی الفکرالدینی الیهودی، قاهره: دارالتراث.
14
کتاب مقدس، انتشارات ایلام، چاپ چهارم 2005.
15
موسی بن میمون. (بیتا). دلالة الحائرین، محقق: حسین آتای. قاهره: مکتبة الثقافة الدینیة.
16
ولفسن، هری اوسترین. (1368). فلسفۀ علم کلام. ترجمه: احمدآرام. تهران: انتشارات الهدی.
17
هنداوی، ابراهیم موسی. (1963م) الاثر العربی فی الفکر الیهودی، مصر القاهره، مکتبة الانجلو المصریه.
18
Epstein, I. (ed.), “seder Nazikin, Sanhedrin”, Babilonian Talmud, trans. H. Freedman, London: Socino Press, 1961.
19
Idem, “seder Zera’im, Berachot”, Babilonian Talmud, trans. Maurice Simon, London: Socino Press, 1961.
20
Rudvsky, Maimonides,UK, Blackwell, 2010.
21
Lener, R., “Maimonides Treatise on Resurrection”, History of Religion, University of Chicago press, 1983.
22
Mishneh Torah, Sefer Madda, Hilchot Yesodey Ha Torah, (1982) New York, Jerusalemes, Moznaim, 1982.
23
ORIGINAL_ARTICLE
بازخوانی نظریّه حدوث دهری میرداماد
میرداماد در مسأله حدوث و قدم عالم،دیدگاه حدوث دهری را ارائه کرده است. به اعتقاد وی اتّصاف به «قدمت» خاصّ هستی سرمدی حق تعالی است و وجود هر مخلوقی (اعمّ از مجرّد و مادّی) مسبوق به عدم دهری و متّصف به حدوث دهری است.مقصود میرداماد از «عدم دهری»، عدم مقابل واقعی و نفس الأمری است که بدون اتّصاف به هیچ گونه کمیّت و امتداد حقیقی یا وهمی و متوهّم بر هستی عالم تقدّم دارد و موجب تأخّر انفکاکی وجود ماسوی الله از وجود خالق متعال می گردد، نه عدم مقابل زمانی و نه عدم مرتبه نازل وجود که از فقدان و غیبت آن در مرتبه عالی وجود، مرتسم می شود و با ازلّیت بالغیر سازگار است؛ چه اینکه عدم دهری کاملاً مناقض با وجود لاحق است و با جعل وجود از ناحیه جاعل به طور کلّی رفع و طرد می گردد. میرداماد بر این باور است که هر چند خالق فیّاض در افاضة فیض وجود هیچ بخل و امساکی ندارد؛ امّا هیچ یک از مخلوقات مجرّد و مادّی به دلیل اتّصاف به «امکان ذاتی»
https://pfk.qom.ac.ir/article_978_56f346ec165e61e3c79f06660d27df38.pdf
2017-11-22
200
220
10.22091/pfk.2017.1703.1540
حدوث زمانی
حدوث ذاتی
حدوث دهری
زمان
دهر
سرمد
عدم مقابل
سید جواد
احمدی
hasan_m23@yahoo.com
1
فارغ التحصیل دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشگاه معارف اسلامی قم
LEAD_AUTHOR
ابن بابویه قمی، محمد بن علی(شیخ صدوق). (1386). التّوحید. ترجمه: محمّد علی سلطانی. تهران: ارمغان طوبی.
1
ابن سینا، حسین ابن عبداللّه. (1383). الاشارات و التّنبیهات (با شرح نصیرالدّین طوسی). ج3. قم: نشر البلاغه.
2
آشتیانی، سید جلالالدین. (1378). منتخباتی از آثار حکماء الهی ایران. ج1. قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
3
بنیانی، محمّد. (1388). حدوث و قِدم عالم از منظر فلسفه و عرفان و مقایسه با آیات و احادیث. پژوهشهای فلسفی ـ کلامی، دوره (10)، 288ـ261.
4
بهشتی، احمد. (1391). زلال حکمت، قم: دانشگاه قم.
5
سبزواری، ملّاهادی. (1375). شرحُ الأسماء. تحقیق: نجفقلی حبیبی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
6
سبزواری، ملّاهادی. (1384). شرح المنظومه. تعلیقه: حسن حسنزاده آملی. تهران: نشر ناب.
7
سبزواری، ملّاهادی. (1361). أسرار الحکم، تهران: انتشارات مولی.
8
شاکری زواردهی، روح اللّه. (1387). تأمّلی در نظریه «حدوث دهری». اندیشه نوین دینی، شماره14.
9
شیرازی، سید رضی. (1387). درسهای شرح منظومه. تهران: انتشارات حکمت.
10
طباطبایی، سید محمد حسین (علامه طباطبایی). (1422ق.). نهایة الحکمة. قم: مؤسّسۀ النّشر الاسلامی.
11
مطهّری، مرتضی. (1366). حرکت و زمان در فلسفه اسلامی. ج3. تهران: انتشارات حکمت.
12
مطهّری، مرتضی. (1386). مجموعه آثار: شرح مبسوط منظومه. ج10. تهران: انتشارات صدرا.
13
میرداماد، محمّد باقر. (1381. د). مصنّفات میرداماد: خلسۀ الملکوت. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
14
میرداماد، محمّد باقر. (1381. ن). مصنّفات میرداماد: التّقدیسات. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
15
میرداماد، محمّد باقر. (1385). تقویم الایمان، تحقیق: علی اوجبی. تهران: نشر میراث مکتوب.
16
میرداماد، محمّد باقر. (1381. الف). الصّراط المستقیم فی ربط الحادث بالقدیم. تهران: نشر میراث مکتوب.
17
میرداماد، محمّد باقر. (1381. ب). مصنّفات میرداماد: الایماضات. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
18
میرداماد، محمّد باقر. (1381. ت). مصنّفات میرداماد: الأفق المبین. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
19
میرداماد، محمّد باقر. (1367). القبسات. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
20
واعظ جوادی، اسماعیل. (1374). حدوث و قدم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
21
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل تولیدات علمی جهان در رابطه با فلسفه اسلامی در پایگاه اطلاعاتی وب. آو. ساینس. طی سالهای 2007- 2016
چکیدههدف از این تحقیق بررسی تولیدات علمی جهان در ارتباط با فلسفه اسلامی در پایگاه اطلاعاتی آی.اس.آی. است. این تحقیق از نوع توصیفی و با رویکرد علم سنجی است. یافته ها نشان داد که کل تولیدات علمی نمایه شده مرتبط با فلسفه اسلامی در پایگاه اطلاعاتی وب آو ساینس 176رکورد اطلاعاتی بوده است. که 71 مورد آن در قالب مقاله مجله بوده و بقیه در سایر فرمت های اطلاعاتی مثل نقد کتاب، فصل کتاب و ... بوده است. در بین کشورها، آمریکا با تولید 42 رکورد اطلاعاتی رتبه اول را دارد و پس از آن انگلستان با تولید 21 رکورد اطلاعاتی در رتبه دوم قرار دارد. بیش از 80 درصد تولیدات علمی این حوزه به زبان انگلیسی بوده و زبان آلمانی با تولید 8درصد و اسپانیایی با تولید 3 درصد رکوردهای اطلاعاتی در رتبه های بعدی قرار دارند. در بین نویسندگان ALBERTINI FY با تولید 8 رکورد اطلاعاتی و یک استناد دریافتی و با اچ ایندکس 1در رتبه اول قرار دارد و پس از وی LEAMAN O با تولید 4رکورد اطلاعاتی و JACKSON R با تولید 3 رکورد اطلاعاتی در رتبه های بعدی قرار دارند. ضمن اینکه هیچ کدام از این 2 نفر هیچ گونه استنادی دریافت نکرده اند.
https://pfk.qom.ac.ir/article_975_b50a40bd424356a615f29e331fe7cc4c.pdf
2017-11-22
216
231
10.22091/pfk.2017.113.1066
"تولیدات علمی جهان"
"فلسفه اسلامی"
"پایگاه استنادی وب. آو. ساینس"
"علم سنجی"
"آی.اس.آی"
جعفر
عباداله عموقین
ebadollah2005@gmail.com
1
مربی گروه علم اطلاعات و دانششناسی، دانشگاه قم، دانشجوی دکترای علم اطلاعات و دانششناسی دانشگاه پیام نور
LEAD_AUTHOR
ثریا
ضیائی
soraya.ziaei@gmail.com
2
استادیار،گروه علم اطلاعات و دانششناسی، دانشگاه پیام نور
AUTHOR
اصنافی، امیررضا؛ و امتی،الهه( 1395). بررسی تولیدات علمی پژوهشگران ایرانی در حوزه خانواده درمانی.علم سنجی کاسپین،3(2)،7-15.
1
حمدیپور، افشین؛ و کوکبی، مرتضی (1391). بررسی کمی و مصورسازی ساختار انتشارات علمی در حوزه مدیریت اطلاعات در پایگاه وب آو ساینس در سالهای 1988 تا 2009. پژوهشنامه پردازش و مدیریت اطلاعات، 28(1)، 39-70.
2
حمیدی، علی؛ اصنافی، امیررضا؛ و عصاره، فریده (1387). بررسی تحلیلی و ترسیم ساختار انتشارات علمی تولید شده در حوزههای کتابسنجی، علمسنجی، اطلاعسنجی و وبسنجی در پایگاه Web of Science طی سالهای 1990-2005. فصلنامه کتابداری و اطلاع رسانی، 42(2)، 161- 182.
3
حیدری، غلامرضا (1389). معرفتشناسی علمسنجی. شیراز: نوید شیراز
4
ستوده، هاجر؛ و مروتی، مرضیه (1391). وضعیت تولید علم در حوزهی حقوق بیماران، در پایگاههای استنادی Thomson reuters: با نگاهی به سهم ایران در تحقیقات بینالمللی. فصلنامه مدیریت اطلاعات سلامت، 9(6)، 833-847.
5
عباداله عموقین, جعفر و جعفری فر، نیره ( ۱۳۹۳)، بررسی تحلیلی انتشارات علمی تولید شده در حوزه سیستمهای اطلاعاتی در پایگاه وب آو ساینس (آی.اس.آی) طی سالهای 2014-2004، کنفرانس ملی سیستمهای اطلاعاتی، تهران، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، https://www.civilica.com/Paper-INSYS01-INSYS01_012.html
6
علیان، مریم؛ و یاری، شیوا (1391). مروری بر متون علمسنجی در ایران. فصلنامه کتابداری و اطلاعرسانی، 15(1)، 185-215.
7
متقی دادگر، امیر؛ کریمی، رضا، و عباداله عموقین، جعفر ( 1388). تحلیل استنادی مقالات 30 شماره از فصلنامه پژوهشهای فلسفی کلامی منتشره بین سالهای 1368 تا 1387. فصلنامه پژوهشهای فلسفی-کلامی، 11 (41)، 287-314.
8
مکیزاده، فاطمه؛ و عصاره، فریده (1390). تحلیل استنادی و ترسیم نقشهی بروندادی علمی اخلاق پزشکی در وبگاه WOS در سالهای 2008-1990. فصلنامه اخلاق و تاریخ پزشکی، 4(5)، 65-77.
9
Didegah, F., Erfanmanesh, M.., & Parto B. (2011). A review of the scientific collaboration between Iran and members of the organization of the islamic conference 1900-2008. National Studies on Librarianship and Information organization, 22(2), 94-108.
10
Leiva, F. M. …[et al]. ”Applying an automatic approach for showing up the hidden themes in financial marketing research”. Expert Systems with Applications, 39,12(2012):11055-11065.
11
Nourmohammadi, H. A., & Hodaei, F. (2014). Perspective of Iranian women’s scientific production in high priority fields of science and technology. Scientometrics, 98(2), 1455-1471.
12
Wilson, C., & Osareh, F. (2003). Science and research in Iran: A scientometric study. Interdisciplinary Science Reviews
13