TY - JOUR ID - 1151 TI - بررسی ‌‌پیش‌فرض‌‌ها و لوازم اعتقاد به دین «متن‌محور» و دین «شخص‌محور» (با تأکید بر اسلام و مسیحیت) JO - پژوهش‌های فلسفی -کلامی JA - JPTR LA - fa SN - 1735-9791 AU - زارعی محمودآبادی, محمدحسین AU - رسولی پور, رسول AD - * دکتری دین‌پژوهی و مدرس دانشگاه فرهنگیان یزد (پردیش شهیدان پاک‌نژاد) AD - عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی تهران Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 20 IS - 2 SP - 187 EP - 208 KW - اسلام KW - مسیحیّت KW - ماهیت وحی KW - دین «متن‌محور» KW - دین «شخص‌محور» DO - 10.22091/pfk.2018.1233.1411 N2 - تفاوتِ دیدگاه اسلام و مسیحیّت نسبت به ماهیتِ وحی و پیامبر باعث تمایز آشکاری بین این دو دینِ وحیانی شده است. وحی در منابع اسلامی از مقوله قول و گفتار است و متکلمان مسلمان بر این باوراند که خداوند برای «ارتباط با بشر»، با او سخن می‌‌گوید و خود را به‌ واسطۀ زبانی که برای بشر قابلِ فهم است، آشکار می‌‌سازد، اما مسیحیّتِ رایج «وحی» را از مقولۀ فعل و یک واقعه می‌‌داند و معتقد است که خدا برای «ارتباط با بشر» در قالب یک شخصِ ‌انسانی تجسّد پیدا می‌‌کند. مرکز ثقل نازلۀ الاهی در اسلام، قرآن و در مسیحیّت، شخصِ ‌مسیح است. بر اساس این دو نگاه متفاوت به وحی، اسلام را دین «متن‌‌محور» و مسیحیّت را دین «شخص‌محور» می‌‌نامیم. پرسشی که در این‌جا مطرح می‌شود این است که آیا این دو نگاهِ متفاوت به وحی - به لحاظ قوّت استدلال - در یک سطح هستند؟ برای پاسخ به این پرسش لازم است تا ابتدا ‌‌پیش‌فرض‌های هر دیدگاه ‌‌بررسی شود و ‌‌پس از آن به مقایسه میزانِ استدلال‌‌پذیریِ آن‌ها پرداخت و سپس لازم است لوازم هردو دیدگاه را - در حوزه‌های مختلف مانند کلام، نوع دینداری و علومی که پیرامون هر کدام شکل می‌‌گیرد - ارزیابی کرد.  UR - https://pfk.qom.ac.ir/article_1151.html L1 - https://pfk.qom.ac.ir/article_1151_9aec31d8813600e122326079fe0ba702.pdf ER -