- ارسطو (1378). اخلاق نیکوماخوس. (ترجمه: محمدحسن لطفی). تهران: انتشارات طرح نو.
- اسمیت، مارگارت. (1389). «آموزههای محاسبی در آثار غزالی». (ترجمه: مرضیه سلیمانی). مجموعه مقالات غزالیپژوهی. به کوشش سیدهدایت جلیلی. تهران: خانه کتاب. 271ـ284.
- اشعری، ابوالحسن. (1400ق). المقالات الاسلامیین واختلاف المصلین. تصحیح: هلموت ریتر. ویسبادن: فرانزشتاینر.
- افلاطون. (1380). «پروتاگوراس». در افلاطون. دوره آثار افلاطون. (چاپ سوم). ترجمه: محمد حسن لطفی و رضا کاویانی. تهران: انتشارات خوارزمی. (ج1). 69-129.
- انواری، محمدجواد. (1390). «خواطر: در کلام». دانشنامه جهان اسلام. زیر نظر غلامعلی حداد عادل. تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی. 16، 345-349.
- بغدادی، عبدالقاهر. (1346ق). کتاب اصولالدین. استانبول: مطبعة الدولة.
- ساکت، محمدحسین. (1389). «دانش و ارزش: ردهبندی دانشها از دریچه چشم امام محمد غزالی». مجموعه مقالات غزالیپژوهی. به کوشش سیدهدایت جلیلی. تهران: خانه کتاب. 63ـ95.
- سوری، محمد. (1390). «خواطر: در عرفان». دانشنامه جهان اسلام. زیر نظر غلامعلی حداد عادل. تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی. 16، 349-351.
- عثمان، عبدالکریم. (1401ق). الدراسات الفلسفیه عند المسلمین والغزالی بوجه خاص. قاهره: مکتبة وهبه.
- غزالی، ابوحامد محمد. (2000). احیاء علومالدین. زیر نظر هیئت تحقیق در دارالوعی العربی - حلب، بیروت: دارالصادر.
- غزالی، ابوحامد محمد. (1386). احیاء علومالدین. (چاپ پنجم). ترجمه: مؤیدالدین خوارزمی. به کوشش حسین خدیوجم. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
- غزالی، ابوحامد محمد. (1349). اعترافات غزالی. (ترجمه: زینالدین کیایینژاد). تهران: انتشارات عطایی.
- غزالی، ابوحامد محمد. (بیتا). تهافت الفلاسفه. (چاپ چهارم). تصحیح: سلیمان دنیا. قاهره: دارالمعارف بمصر.
- غزالی، ابوحامد محمد. (1362). مکاتیب فارسی غزالی به نام فضائل الانام من رسائل حجةالاسلام. (چاپ دوم). تصحیح: عباس اقبال. تهران: انتشارات امیرکبیر.
- غزالی، ابوحامد محمد. (1416ق). المنقذ من الضلال والموصل الی ذی العزة والجلال. تصحیح: جمیل صلیبا و کامل عیاد. بیروت: دارالاندلس.
- لائوست، هانری. (1354). سیاست و غزالی. (ترجمه: مهدی مظفری). تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
- محاسبی، حارث. (1390). الرعایة لحقوق اللّه. تصحیح: عبدالقادر احمد عطا. قاهره.
- Abul Guasem, M., (1978). The Ethics of al-Ghazali: A Composite Ethics in Islam. Delmar-New York: Caravan Books.
- Gil’adi, A., (1989). On the Origin of Two Key-Terms in al-Gazzali’s Ihya’ ‘Ulum al-Din. Arabica. tome XXXVI, pp. 81-92.
- Gyekye, K., (1987). Al-Ghazali on Action in Ghazali: la raison et le miracle. Table Ronde UNESCO 9-10 décembre 1985. Paris: Éditions Maisonneuve et Larose, pp. 83- 91.
- Heer, N., (1981). Moral Deliberation in al-Ghazali’s Ihya’ ‘Ulum al-Din in Islamic Philosophy and Mysticism. Ed. Parviz Morewedge. Delmar-New York: Carvan Books, pp. 163- 176.
- Mele, A., (2001). Self-Deception Unmasked. Princeton: Princton University Press.
- Umaruddin, M., (1970). The Ethical Philosophy of Al-Ghazzali. Lahore: Sh. Muhammad Asharaf.
- Wolfson, H. A., (1976). The Philosophy of the Kalam. Cambridge-Massachusetts-London: Harvard University Press
.
[1]. این رأی غزالی دربارۀ وابستگی سعادت انسان به علم و عمل او رایی نیست که تنها پس از ورود او به تصوف شکل گرفته باشد، بلکه در تمام آثار پیش و پس از ورودش به تصوف هست.
see Abul Quasem, 1978, p. 64.
Send comment about this article