A Reflection on the Linguistic Argument for the Idea of “Prophetic Reading of the World” Concerning the Quran Announcer

Document Type : Research Paper

Authors

1 Full Professor, Allameh Tabatabaeei University

2 PhD Student, University of Qom

Abstract

 As commonly accepted and believed by Muslims, the noble Quran is Allah’s words (“kalāmullā”) retelling those facts Allah have created within the terminological framework of what have been revealed to Prophet Muhammad (pbuh). As human knowledge (esp. philosophy of language and linguistics) was gradually taking steps in progress along with the expansion of some theoretical and practical scholarships in the contemporary Islam world, there gradually was a proliferative tendency for different views on the topic in question. The prophetic reading of world constitutes the general title of sequential writings whose attitudes recline in a distinctive way toward Quranic revelation. One the questions to which this view endeavors to respond in a distinctive way than the aforementioned one is “who is the announcer of Quran?” According to this view, Prophet Muhammad (pbuh) is the announcer of Quran. The aim of this article is to illustrate the arguments for the abovementioned idea brought forth by this view: For their purpose here, the authors have chosen one of the arguments entitled linguistic argument as their main objective. Therefore, this article firstly formulates the mentioned argument, and finally makes an evaluation of its linguistic major premises. Exact deliberations portray the fact that the argument is faced with severe insufficiencies to the extent that one cannot easily accept it.

Keywords

References

آدیس، مارک. (1393). ویتگنشتاین؛ راهنمایی برای سرگشتگان. ترجمۀ همایون کاکاسلطانی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه.
برومر، وینسنت. (1383). دین در دنیای مدرن، به‌‌کوشش سیّدمصطفی شهرآیینی، ترجمۀ امیر اکرمی و دیگران. تهران: پژواک کیهان/مرکز بین‌‌المللی گفتگوی تمدّن‌‌ها.
پورنامداریان، تقی. (1387). بلاغت مخاطَب و گفتگوی با متن.  نقد ادبی. ۱(۱)، ۲۷ـ۱۱.
حقّ‌‌شناس، علی‌‌محمّد. (1385). یاکوبسن؛ وجودی حاضر و غایب. نامۀ فرهنگستان. ۸ (30)، ۸۴ـ۹۴.
سرل، جان. (1390). «ویتگنشتاین». مگی، براین. فلاسفۀ بزرگ؛ آشنایی با فلسفۀ ‌‌غرب. ترجمۀ عزّت‌‌اله فولادوند. تهران: خوارزمی.
سوسور، فردینان‌‌دو. (1378). دورۀ زبان‌‌شناسی عمومی. ترجمۀ کورش صفوی. تهران: هرمس.
صفوی، کورش. (1383).فردینان‌‌دو سوسور. متن پژوهی ادبی. ۸ (۲۲)، ۲۴ـ۴۲.
کالر، جاناتان. (1390). فردینان‌‌دو سوسور. ترجمۀ کورش صفوی. تهران: هرمس.
گریلینگ، ای. سی. (1388). ویتگنشتاین. ترجمۀ ابوالفضل حقیری. تهران: بصیرت.
لایکن، ویلیام جی. (1391). درآمدی تازه بر فلسفۀ‌ ‌زبان. ترجمۀ کورش صفوی. تهران: علمی.
مجتهدشبستری، محمّد. (بی‌‌تا). نظریّۀ «قرائت نبوی از جهان». وب‌‌سایت رسمی محمّد مجتهدشبستری (بخش مقالات). به‌‌نشانی:
www.mohammadmojtahedshabestari.com
مروارید، جعفر. (1383). فلسفه ازنظر ویتگنشتاین دوّم. پژوهش‌‌های فلسفی‌‌کلامی. قم.۵ (19)، ۶۰ـ۷۶.
مکاریک، ایرنا ریما. (1383). دانش‌‌نامۀ نظریّه‌‌های ادبی معاصر. ترجمۀ مهران مهاجر و محمّد نبوی. تهران: آگه.
مک‌‌گین، ماری. (1389). ویتگنشتاین و پژوهش‌‌های فلسفی. ترجمۀ ایرج قانونی. تهران: علم.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1380). پژوهش‌‌های فلسفی. ترجمۀ فریدون فاطمی. تهران: مرکز.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1381الف). دربارۀ رنگ‌‌ها. ترجمۀ لیلی گلستان. تهران: مرکز.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1381ب). فرهنگ و ارزش. ترجمۀ امید مهرگان. تهران: گام نو.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1384). برگه‌‌ها. ترجمۀ مالک حسینی. تهران: هرمس.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1385). کتاب‌‌های آبی و قهوه‌‌ای. ترجمۀ ایرج قانونی. تهران: نی.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1387). درباب یقین. ترجمۀ مالک حسینی. تهران: هرمس.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1393). رسالۀ منطقی-فلسفی. ترجمۀ سروش دبّاغ. تهران: هرمس.
هریس، روی. (1381). زبان، سوسور، و ویتگنشتاین؛ چگونه می‌‌توان با واژه‌‌ها بازی کرد؟. ترجمۀ اسماعیل فقیه. تهران: مرکز.
هَکِر، پیتر. (1389). «ویتگنشتاین و استقلال درک انسانی». آلن/تروی، ریچارد/ملکم(به‌‌کوشش). ویتگنشتاین؛ نظریّه و هنر. ترجمۀ فرزان سجودی. تهران: فرهنگستان هنر.
یاکوبسن، رومن. (1388). «زبان‌‌شناسی و شعرشناسی». ترجمۀ کورش صفوی. ساخت‌‌گرایی، پساساخت‌‌گرایی، و مطالعات ادبی. تهران: سوره‌‌مهر.
یاکوبسن(و دیگران)، رومن. (1369). زبان‌‌شناسی و نقد ادبی. ترجمۀ مریم خوزان و حسین پاینده. تهران: نی.
Baker, Gordon. (2002). The private language argument. In Shanker, Kilfoyle. Stuart, David(eds.). Ludwig Wittgenstein; Critical Assessment of Leading Philosophers (Second Series). London/New York: Routeldge.
Baker, G.P ; Hacker, P.M.S. (2009a). Wittgenstein: Rules, Grammar and Necessity; An Analytical Commentary on the Philosophical Investigations, Vol.2 2nd edition. extensively revised by P.M.S. Hacker.  Oxford: Wiley-Blackwell.
Baker, G.P ; Hacker, P.M.S. (2009b). Wittgenstein: Understanding and Meaning; An Analytical Commentary on the Philosophical Investigations, vol.1. 2nd edition. extensively revised by P.M.S. Hacker. Oxford: Wiley-Blackwell.
Boncompagni, Anna. (2015). Elucidating Forms of life; the Evolution of Philosophical Tool. Nordic Wittgenstein Review (Special Issue 2015; Wittgenstein and Forms of Life), 155-175.
Churchill, John. (2002). If a lion could talk…. In Shanker, Kilfoyle. Stuart, David (Eds.). Ludwig Wittgestein; Critical Assessment of Leading Philosophers, vol.4. (Second Series). London/New York: Routeldge.
Gier, Nicholas F. (1980). Wittgenstein and Forms of life. Philosophy of the Social Sciences. 10 (3), 241-258
Hacker, Peter. (2015). Forms of life. Nordic Wittgenstein Review. (Special Issue 2015; Wittgenstein and Forms of Life), pp.1-20.
Harris, James F. (2002). Language, language-games, and ostensive definition. In Shanker, Kilfoyle. Stuart, David (Eds.). Ludwig Wittgenstein; Critical Assessment of Leading Philosophers (Second Series). London/New York: Routeldge.
Hilmy, S. Stephen. (1992). Tormenting questions in Philosophical Investigations section 133. In Arrington, Glock. Robert L.,Hans-Johann (Eds.). Wittgenstein’s Philosophical Investigations; Text and Context. London/New York: Routledge.
Jakobson, Roman. (1960). Linguistics and Poetics. Sebeok, Thomas (ed.). Style in Language. Massachusetts: M.I.T Press.
Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary .(2004). Massachusetts: Springfield.
Moyal-Sharrock, Danièle. (2015). Wittgenstein in Forms of life, Patterns of life, and Ways of life, Nordic Wittgenstein Review (Special Issue 2015; Wittgenstein and Forms of Life), pp.21-42.
Nicholson, Michael W. (1996). Abusing Wittgenstein: The misuse of the concept of language-games in contemporary theology. Journal of the Evangelical Theological Society. 39(4), pp.617-629.
Rathert, Monika. (2005). Bühler, Karl. Encyclopedia of Linguistics. 1. New York: Fitzroy Dearborn.
Simpson, J.a.; Weiner, E.S. C. (1991). The Oxford English Dictionary. Oxford: Clarendon Press.
Smith, Cam. (2015). I’m Not Playing Games: Why Wittgenstein’s Language-Games Fail to Defeat the Unity of Language. Marist Undergraduate Philosophy Journal. 2, 24-33.
Waugh, Linda R. (2005). Jakobson, Roman. Encyclopedia of Linguistics. 1. New York: Fitzroy Dearborn.
Wittgenstein, Ludwig. (1993). Cause and Effect: Intuitive Awareness. Philosophical Occasions: 1912-1951. J. C. Klagge and A. Nordman (Eds.). Indianapolis: Hackett Publishing.
Wittgenstein, Ludwig. (1999). Philosophical Investigations(Second edition), (Translated by G. E. M. Anscombe). Oxford: Blackwell.
Wittgenstein, Ludwig._(1980). Remarks on the Philosophy of Psychology. (Translated by G. E. M. Anscombe, Heikki Nyman and Georg Henrik von Wright). Oxford: Basil Blackwell.
Send comment about this article
CAPTCHA Image

Files

Share

How to cite

Statistics