A Critical Survey of Ayatollah Javadi Amoli’s Theory of Religious Knowledge

Document Type : Research Paper

Authors

1 (Corresponding Author) Dept. of Theology, Razi University

2 Dept. of Islamic Philosophy and Theology, University of Qom

Abstract

Muslim scholars have put forward various expositions pertaining to religious knowledge. One of the innovative viewpoints on this matter belongs to Ayatollah Javadi Amoli. As an advocate of religious knowledge, he maintains that for knowledge to be truly knowledge (not illusion or imagination) there should be a religiosity; knowledge is nothing but religious. To ascribe religiosity to all kinds of human knowledge is to meet the requisite of exactness and methodicality for any so-called scientific propositions. Authentic knowledge is to interpret the divine creation and acts, and giving explanation for divine act is an Islamic doctrine despite the fact that the knower is not able to grasp it and considers God’s creation to be nature itself. This viewpoint does have fundamental backgrounds and presuppositions with which the authors have proceeded by referring to and analyzing the elementary principles in his authored works. In the end, some criticisms of his view will be presented. In the realm of religious knowledge, this theory, despite its systematicity, encounters such serious problems as confused reasoning on divine, religious and Islamic concepts; internal inconsistency; methodological incompetency; admissibility of using “creation” instead of “nature”; objectionability of consequences of considering all branches of knowledge as religious. What impels this theory to be inefficient lies mostly in its whole reliance on the actual state (or substance level) than the apparent state (or assertion level).

Keywords

References

ابن سینا، حسین بن عبدالله. (2005). القانون فی الطب. ج 1. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
باقری، خسرو. (1392). حساب علم دینی در هندسه معرفت دینی؛ بررسی انگارۀ علامه جوادی. کتاب نقد. تهران. پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی. (69). 75-128.
پارسانیا، حمید. (1388). علم و هویت. حکمت اسراء قم. موسسه اسراء. (1). 29-36.
پول، مایکل. (بی‌تا). گفت‌وگویی کوتاه با مایکل پول در زمینۀ مسائل علم و دین و چگونگی ارتباط آن‌ها. ترجمۀ سعید ناجی. نامه علم و دین. تهران. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. (5-6). 95-100.
پیروزمند، علی‌رضا. (1392). دوگونگی و ابهام در سرنوشت اسلامیت علوم در کلام فیلسوف متأله. کتاب نقد. تهران. پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی. (69). 129-180.
جوادی آملی، عبدالله. (1379). معرفت‌شناسی در قرآن، چاپ دوم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1386 الف). سرچشمۀ اندیشه. ج 4. چاپ پنجم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1386 ب). شریعت در آینۀ معرفت. چاپ پنجم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1387). دین‌شناسی. چاپ پنجم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1388 الف). اسلام و محیط زیست. چاپ پنجم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1388 ب). تسنیم. ج 1، چاپ هشتم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1388 ج). حق و تکلیف در اسلام. چاپ سوم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1388 د). علم نافع و علم هویت‌ساز. حکمت اسراء. قم. موسسۀ اسراء. (1). 9-28.
جوادی آملی، عبدالله. (1388 ه). قرآن در قرآن. چاپ هشتم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1389 الف). ویژگی‌های فلسفه و نسبت آن با علوم. حکمت اسراء. قم. موسسۀ اسراء. (1). 7-20.
جوادی آملی، عبدالله. (1389 ب). سرمقاله. حکمت اسراء. قم. موسسۀ اسراء. (2). 5-8.
جوادی آملی، عبدالله. (1390). منزلت عقل در هندسۀ معرفت دینی. چاپ پنجم. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1392 الف). تبیین نظریه: فلسفه الاهی و محال‌بودن علم غیردینی. کتاب نقد. تهران. (69). 23-44.
جوادی آملی، عبدالله. (1392 ب). تحول در علوم انسانی. ج1. چاپ اول. قم: کتاب فردا.
حسنی، سید حمیدرضا و دیگران. (1390). علم دینی، دیدگاه‌ها و ملاحظات. چاپ پنجم. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
خسروپناه، عبدالحسین. (1389). چیستی و گسترۀ علم دینی از نظرگاه آیت‌الله جوادی. حکمت اسراء. قم. (2). 27-48.
خسروپناه، عبدالحسین. (1393). علوم انسانی اسلامی. چاپ اول. قم: نشر معارف.
داوری اردکانی، رضا. (1386). دربارۀ علم. چاپ دوم. تهران: انتشارات هرمس.
رشاد، علی‌اکبر. (1392). سخن آغازین. کتاب نقد. تهران. (69). 13-22.
سوزنچی، حسین. (1389). علم دینی از منظر آیت‌الله جوادی. حکمت اسراء. قم. مؤسسۀ اسراء. (4). 63-88.
سوزنچی، حسین. (1391). چگونگی بازتولید فلسفه‌های علوم انسانی. حکمت اسراء. قم. مؤسسۀ اسراء. 4(3). 69-118.
علی‌اکبری، محمد؛ واعظ جوادی، مرتضی. (1392). بازنگاری نظریۀ علم دینی آیت‌الله جوادی. حکمت اسرا. قم. مؤسسۀ اسراء. (4). 5-36.
علی‌دوست، ابوالقاسم. (1392). دینی‌انگاری همۀ گزاره‌های علمی؛ آری یا نه. کتاب نقد. تهران. (69). 181-214.
مصباح یزدی، محمدتقی. (1391). نقشۀ راه برای تولید علوم انسانی. مجموعه مقالات مبانی فلسفی علوم انسانی. چاپ اول. قم. مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
مصباح یزدی، محمد تقی. (۱۳۹۲). طرحی جامع برای اسلامی‌سازی علوم، بیانات آیت‌الله مصباح در کنگره بین‌المللی علوم انسانی در تاریخ 02/03/1391. http://mesbahyazdi.ir/node/3801
ـمصباح یزدی، محمد تقی. (1392). رابطۀ علم و دین. چاپ اول. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
ملکیان، مصطفی. (1378). تأملاتی چند در باب امکان و ضرورت اسلامی‌شدن دانشگاه.  نقد و نظر..  5(19-20)، 216-233.
موحد ابطحی، سید محمدتقی. (1391). انحلال مسئلۀ علم دینی در دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی. ذهن.   13(50). 5-26.
نصر، سید حسین. (1384). جوان مسلمان و دنیای متجدد. چاپ دوم. ترجمۀ مرتضی اسعدی. تهران: طرح نو.
نصر، سید حسین. (1385). معرفت و معنویت. چاپ دوم. ترجمۀ انشاءالله رحمتی. تهران: سهروردی.
نصر، سید حسین. (1393). نیاز به علم مقدس. چاپ اول. ترجمۀ حسن میانداری. قم: طه.
Send comment about this article
CAPTCHA Image
Journal of Philosophical Theological Research
Volume 18, Issue 2 - Serial Number 70
February 2017
Pages 107-128

Files

Share

How to cite

Statistics