A Comparative Analysis of Four Explanatory Models to Justify the Language of Mysticism

Document Type : Research Paper

Author

Assistant professor of University of Qom

Abstract

There are four different models to explain the language of mysticism and its effability: (1) the model of memory (stating the experience of intuition); (2) the model of intuitive intellect; (3) the model of anthropomorphism; and (4) the model of manifestation. The first model negates explaining while intuiting, but states that explaining the experience of intuition is possible after the intuition because it is possible to classify and conceptualize it. By accepting a function of intellect called intuition, the second model states that intellect functioning as heart and intellectual intuition in the context of intuition by heart is possible, which results in the direct involvement of intellectual explanation. The third model states that "effability" of mysticism means explaining the reality of existence (individual unity) through words and concepts, and illusion whose function is image-making is in charge of anthropomorphism and assisted by intellectual purification, which results in understanding anthropomorphizing while purifying. The forth model states that explanation is the very manifestation of divine names in the form of words (manifestation of the name of names) and since the divine names are themselves the manifestation of Truth, explanation or the name of name is the manifestation of divine essence and its explanation. By comparing these models and reviewing their merits and demerits, it can be said that possible effability is justified and is an intellectual method.

Keywords


ابن‌ترکه، صائن‌الدین علی. (1378). شرح فصوص‌الحکم. قم: بیدار.
ابن­عربی، محی­الدین. (1370).  فصوص­الحکم. تهران: الزهرا.
ابن­عربی، محی­الدین. (بی­تا). الفتوحات المکیه. بیروت: دارصادر.
ادواردز، پل. (1384). دائرةالمعارف فلسفی، مدخلهای ذیل God (خدا در فلسفه). ترجمه بهاءالدین خرمشاهی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
اسماعیلی، مسعود. (1390). مفهوم­شناسی مسئله بیان­ناپذیری عرفان. حکمت عرفانی، 1(1)، 119-132.
آشتیانی، سید جلال الدین. (1363). منتخبات آثار حکما. قم: بوستان کتاب.
آملی، سید حیدر. (1367). المقدمات من کتاب نص النصوص. تهران: توس.
آملی، سید حیدر. (1368). جامع الاسرار و منبع الانوار. تهران: علمی و فرهنگی.
آملی، سید حیدر. (1368).  نقدالنقود فی معرفة الوجود. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
پارسا، خواجه محمد. (1366). شرح فصوص الحکم. تصحیح دکتر جلیل مسگر نژاد. تهران: نشر دانشگاهی.
تلمسانی، عفیف­الدین سلیمان. (1371). شرح منازل السائرین. قم: بیدار.
جامی، عبدالرحمن. (1304). شرح فصوص­الحکم [هامش شرح نابلسی، مخطوط]. قاهره: مطبعه الزمان.
جامی، عبدالرحمن. (1370). نقدالنصوص فی شرح نقش­الفصوص. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
جندی، مویدالدین. (1381). شرح فصوص الحکم. تصحیح و تعلیق سید جلال الدین الآشتیانی. قم: بوستان کتاب.
حسن­زاده آملی، حسن. (1378). ممد الهمم فی شرح فصوص الحکم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
خوارزمی، تاج­الدین حسین بن حسن. (1368). شرح فصوص الحکم. تهران: مولی.
غزالی، ابوحامد. (بی­تا). احیاء علوم الدین. بیروت: دارالکتاب العربی.
فاخوری، حنا و خلیل الجر. (1383). تاریخ فلسفه در جهان اسلامی. ترجمه عبدالمحمد آیتی. تهران: علمی و فرهنگی.
فرغانی، سعیدالدین سعید. (1379). مشارق ­الدراری. مقدمه و تعلیق سیدجلال­الدین آشتیانی. قم: بوستان کتاب.
فرغانی، سعیدالدین سعید. (1293 ق). منتهی­المدارک و مشتهی کل عارف و سالک. (بی­جا): المکتب الصنایع.
فناری، محمد ابن حمزه. (1374). مصباح ­الانس. تهران: مولی.
فیض کاشانی، ملا محسن. (1428ق). عین ­الیقین. قم: وفا.
فیض کاشانی، ملا محسن. (1342). کلمات مکنونه من علوم اهل الحکمه و المعرفه. تهران: فراهانی.
قیصری، محمد داوود. (1375). شرح فصوص الحکم. تهران: علمی و فرهنگی.
کاشانی، عبدالرزاق. (1370). شرح فصوص الحکم. قم: بیدار.
لاهیجی، محمد. (1374). مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز. تهران: سعدی.
نسفی، عزیزالدین بن محمد. (1377). الانسان الکامل. تهران: طهوری.
یزدان­پناه، سید یدالله. (1388). مبانی و اصول عرفان نظری. قم: موسسه امام خمینی.
James, William. (2002). Varities of Religious Experience. New York: Routledge.
Stace, W.T. (1973). Mysticism and Philosophy. London: Macmillan.
CAPTCHA Image