The Benefits of Separating Essential Possibility from Existential Possibility in Transcendent Philosophy

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor and Faculty Member of Department of Philosophy, Allamah Tabatabaii University

2 Corresponding Author, PhD Student of Islamic Philosophy and Theology, Allamah Tabatabaii University

Abstract

Mullah Sadra was the first philosopher who separated essential possibility from existential possibility in philosophy. He did not propose such separation in logic because logic is needless of it. Based on this separation, he founded the philosophical system of transcendent philosophy which completes peripatetic philosophy. Essential possibility means negation of necessity through negation and affirmation, that is, negation of necessity of existence and non-existence which is the very special possibility. Existential possibility means pure connection and attachment of the caused, such that it has no independent essence and existence. Invalidating essential possibility and proposing a new delineation for the issue of tripartite division of existence, substituting existential poverty for essential possibility in the criterion of  dependence of the effect on the cause and revision of the principle of causality, completing and transcending the proof of the righteous to prove the existence of God centered around the creatures' indigence possibility, and attributing the evils to the existential deficiency of the contingent entities and purifying the essence of God from them are among the important benefits of this separation in transcendent philosophy. 

Keywords

References

قرآن کریم
بهشتی، احمد. (1392ش).  هستی و علل آن-ترجمه و شرح نمط چهارم اشارت-قم: بوستان کتاب.
حسن زاده آملی، حسن. (1393ش). شرح فارسی اسفاراربعه. قم: بوستان کتاب.
ابن سینا، شیخ الرئیس. (1375ش).  الإشارات و التنبیهات. قم: نشرالبلاغة.
شیرازی، صدرالدین. (بی تا، الف).  الحاشیة على إلهیات الشفاء. قم: انتشارات بیدار.
شیرازی، صدرالدین. (1981م).  الحکمة المتعالیه فی الأسفار العقلیة الأربعة. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
شیرازی، صدرالدین. (1378ش).  التنقیح فی المنطق. تصحیح و تحقیق غلامرضا یاسی پور باشراف محمد خامنه ای، مقدمه احد فرامرز قراملکی. تهران: بنیاد حکمت صدرا.
شیرازی، صدرالدین. (1360ش).  الشواهد الربوبیة. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
شیرازی، صدرالدین. (1363ش، الف).  المشاعر. تهران: طهوری.
شیرازی، صدرالدین. (بی تا، ب).  ایقاظ النائمین. تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.
شیرازی، صدرالدین. (1366ش).  تفسیر قرآن. قم: بیدار.
شیرازی، صدرالدین. (1422ق). شرح الهدایة الأثیریة. بیروت: موسسه تاریخ عربی.
شیرازی، صدرالدین. (1302ق). مجموعة الرسائل التسعة. قم: مکتبة المصطفوی.
شیرازی، صدرالدین. (1363ش، ب). مفاتیح الغیب. تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.
شیرازی، صدرالدین. (1362ش). منطق نوین. تهران: آگاه.
عبودیت، عبدالرسول. (1390ش). درآمدی به نظام حکمت صدرایی. تهران: سمت.
جوادی آملی، عبدالله. (1388ش). تبیین براهین اثبات خدا. قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1386ش). رحیق مختوم. تحقیق حمید پارسانیا. قم: اسراء.
ذبیحی، محمد. (1390ش).  فلسفه مشاء با تکیه بر اهم آراء ابن سینا. تهران: سمت.
طباطبایی، محمدحسین. (بی تا).  نهایة الحکمة. قم: نشر اسلامی.
مطهری، مرتضی. (بی تا).  مجموعه آثار. تهران: صدرا.
Send comment about this article
CAPTCHA Image

Files

Share

How to cite

Statistics