نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای فلسفۀ هنر،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2 دانشیار دانشکده فلسفۀ هنر،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
چکیده
تازه های تحقیق
نتیجه اینکه زیبایی به‌عنوان یکی از کمالات این عالم، یک کمال اعتباری است که نسبت دادن آن به شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها بدون التفات به اصل و دست به عمل یا انتخاب یا ارتباطی زدن بر اساس این نسبت، یک حکم اعتباری است. این نوع حکم از نظر فلسفی ویژگی‌هایی دارد. عواملی در خارج از ذهن برای عمومیت یافتن این نوع ادراک وجود دارد، اما آنچه موجب ناپایدار بودن و تغییر در آن می‌شود، مادی بودن آن است. به هر روی وجود این نوع ادراک مانند سایر اعتباریات لازمۀ زندگی انسانی است، اما مشغول شدن به آن، مانع رسیدن آدمی به کمال نهایی‌اش می‌شود. کمال نهایی آدمی رسیدن به «مقام ولایت» است. آدمی از این نوع ادراکات باید به عنوان وسائطی برای رسیدن به این مقام بهره برد. ادراک زیبایی برای رسیدن به مقام ولایت ازجمله معرفت‌های آفاقی به حساب می‌آید، زیرا در این نوع معرفت از عکس پی به صاحب عکس برده می‌شود که از اقسام علم حصولی است.
آدمی از راه سرگرم نشدن و گذشتن از آن و یا به عبارتی با انقطاع از آن می‌تواند با قلب خود به مشاهدۀ حقیقت زیبایی نائل شود. همان زیبایی بحت، ناب و بسیطی که تمام زیبایی‌های این عالم ظهور اویند. این زیبایی، مطلق و بدون تغییر خواهد بود و ادراک آن بدون واسطه و معرفتی حقیقی است. ولیِّ خدا خود نیز همچنان‌که ظهور همۀ کمالات خواهد بود، ظهور زیبایی نیز خواهد شد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Beauty perception is one among many other human perceptions. Aesthetics deals basically with understanding this kind of perception, and endeavors to explain its characteristics. In two books (one philosophical and the other mystical) of 'Allāma Tabātabāei, one can find out immediately that this kind of perception is introduced as contingent perception. There is no clear elucidation of this kind of perception in these two books. The authors' main objective is to come in some justifiable conclusions with regard to the perception of beauty while considering it as a contingent perception. This article, on the basis of its proposed definition of the act of contingent-making, throws light of inquiry on the fact that the attribution of beauty to things and states by the faculty of imagination is a contingent attribution and the attribution can be considered as true once it is attributed to the authentic truth. Having brought forth the philosophical characteristics of this kind of judgment, the internal factors pertaining to the perceiver and the external factors related to the perceived/perceptible are clarified as well. Finally, this article shows that how this kind of perception like other contingents leads humankind to his/her own true perfection
کلیدواژه‌ها [English]
)
ارسال نظر در مورد این مقاله