دلالت شناسی ضمایر اشاره ای مرکّب

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسنده

گروه فلسفه و منطق، دانشکده الهیات، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران

چکیده

دلالت‌شناسی ضمایر اشاره‌‌ای مرکّب یکی از مباحث مهم در فلسفۀ زبان است. سه مسئلۀ اساسی در این حوزه را می‌توان این گونه بیان کرد: 1) آیا این ضمایر دالّ محض هستند و یا عباراتی مسوّر؟ 2) آیا در ضمیر مرکّب «آن ب» عبارت «ب» در تعیین مدلول و موفقیت‌‌‌آمیز‌ بودن اِرجاع ضمیر نقشی دارد؟ و 3) سهم عبارت «ب» در گزاره‌‌ای که بیان می‌شود، چیست؟ در پاسخ به پرسش اول، باید گفت که ضمایر اشاره‌‌ای مرکّب، دالّ محض هستند. در پاسخ به پرسش دوم از این نظر دفاع می‌شود که عبارت «ب» در ارجاع موفقیت‌‌‌آمیز ضمیر به مدلول خود نقش دارد. به عبارت دیگر‌‌، اگر به فردی اشاره کنیم و بگوییم «آن ب» برای آن‌ که این ضمیر به‌طور موفقیت‌‌‌آمیز به آن فرد دلالت کند لازم است که فرد صفت «ب» را دارا باشد‌‌، در غیر‌ این صورت، ضمیر به هیچ چیز ی دلالت نخواهد کرد و در پاسخ به پرسش سوم، می‌توان گفت که عبارت «ب» سهمی در گزاره‌‌ای که بیان می‌شود، نخواهد داشت و بخشی از خبری که دربارۀ شیْ‏ء مورد اشاره می‌دهد نیست.

تازه های تحقیق

در این مقاله سه پرسش محوری و اصلی در باب ضمایر اشاره‌‌ای مرکّب را بررسی کردیم. پاسخ به این پرسش‌ها بر مبنای پیش‌فرض واقع‌‌‌‌گرایانۀ وجود صفات (ویژگی‌ها) و گزاره‌های مستقل از هر مدرک و فاعل شناسایی می‌باشد. در پاسخ به نخستین پرسش که «آیا ضمایر اشاره‌‌ای مرکّب دالّ مستقیم و محض هستند یا این که عباراتی مسّور هستند؟ « از این نظریه که آنها دالّ مستقیم و محض هستند، دفاع کردیم و در قدم بعدی و در پاسخ به پرسش دوم، گفتیم که در ضمیر «آن ب» صفت «ب» از این حیث که‌ «آیا ضمیر می‌تواند به نحو موفقیت‌آمیزی به مدلول خود اشاره کند؟ «حائز اهمیت است. بنا براین‌‌، اگر به شیءای که صفت «ب» را ندارد، اشاره کنیم و بگوییم «آن ب ج‌ است»‌‌، ضمیر نمی‌تواند به شیْ‏ء مورد نظر دلالت کند و جملۀ فاقد محتوا (گزاره) و بی‌معنا خواهد شد. در پایان‌‌، به پرسش سوم که‌ «آیا داشتن صفت «ب» بخشی از خبری (گزاره ای) است که جملۀ «آن ب ج‌ است» دربارۀ مدلول موردِ اشاره می‌دهد؟« پاسخ منفی داده شد و گفته شد که صفت «ب» سهمی در گزاره‌‌ای که جمله بیان می‌کند، ندارد و همچنین بخشی از خبری که به شنونده می‌دهد، نیست.

 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Semantics of Complex Demonstratives Semantics of Complex Demonstratives

نویسنده [English]

  • Kamran Ghayoomzadeh
Assistant Professor, Department of Philosophy and Logic, Azarbaijan Shahid Madani University, Tabriz, Iran
چکیده [English]

The semantics of complex demonstratives is one of the most important and controversial topics in philosophy of language which has never been ceased to attract philosophers’ interest and attention. In this article, we will examine the most fundamental problems regarding complex demonstratives including the question of whether complex demonstratives are rigid designators and directly referential or rather, are quantified expressions. We will also examine the question that in a demonstrative like “That F”, does F play any role in a successful designation of the demonstrative. The last question is whether F has any share in the proposition of the content of the sentence in which the complex demonstrative has been used. Our answer to the first question is that complex demonstratives are directly referential and rigid designators. In response to the second question we will defend the idea that having the property F is a necessary condition for the referent if the complex demonstrative is to successfully refer to it, otherwise it won’t refer to anything. Lastly, our answer to the third question is that F has no share in the proposition or the content of the sentence.

کلیدواژه‌ها [English]

  • complex demonstrative
  • direct reference
  • rigid designator
  • quantifier

مراجع

-  Braun, D. (1994). Structured Characters and Complex Demonstratives. Philosophical Studies: An International Journal for Philosophy in the Analytic Tradition, 74(2), 193-219. Retrieved from  https://www.jstor.org/stable/4320492   Braun, D. (2008). Complex demonstratives and their singular contents. Linguistics and Philosophy, 31(1), 57-99.  doi: 10.1007/s10988-008-9032-3
-  Braun, D. (2007). Problems for a quantificational theory of complex demonstratives. Philosophical Studies: An International Journal for Philosophy in the Analytic Tradition, 140(3), 335-358.  doi:  10.1007/s11098-007-9149-1
-  King, J. (2001). Complex demonstratives: A quantificational account. Cambridge, MA: MIT Press.
-  King, J. (2008). Complex demonstratives as quantifiers: Objections and replies. Philosophical Studies: An International Journal for Philosophy in the Analytic Tradition, 141(2), 209-242.  doi: 10.1007/s11098-008-9238-9
-  Kripke, S. (1997). Speaker’s Reference and Semantic Reference. in P. A. French, T. E. Uehling, Jr. & H. K. Wettstein. Contemporary Perspectives in the Philosophy of Language, Minneapolis: University of Minnesota Press, 6 - 27.  doi: 10.1111/j.1475-4975.1977.tb00045.x
-  Russell, B. (1905). On Denoting. Mind. 14(56), 479-493.  doi: 10.1093/mind/XIV.4.479
-  Sainsbury, R. (2002). Reference and Anaphora. Philosophical Perspectives:  Language and Mind. 16, 43-71.  doi: 10.1111/1468-0068.36s16.3
-  Salmon, N. (2006). A theory of bondage. The Philosophical Review, 115(4), 415-448., Reprinted in Salmon, N. Content, cognition, and communication, Oxford: Oxford University Press, 113-138.  doi: 10.1215/00318108-2006-009
-  Salmon, N. (2008). That F. Philosophical Studies: An International Journal for Philosophy in the Analytic Tradition, 141(2), 263۔280.   doi: 10.1007/s11098-008-9268-3
 
 
 
ارسال نظر در مورد این مقاله
CAPTCHA Image

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار